رشته‌ای از ستارگان نارس در ابر ماژلانی کوچک

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۳ مگ)
آیا هنوز هم در ماهواره‌های راه شیری ستاره ساخته می‌شود؟
در مرکز این تصویرِتلسکوپ فضایی هابل ان‌جی‌سی ۳۴۶ را می‌بینیم، یک منطقه‌ی ستاره‌زایی به پهنای ۲۰۰ سال نوری در میان خوشه‌ها و سحابی‌های ابر ماژلانی کوچک (اس‌ام‌سی).
ابر ماژلانی کوچک که یکی از ماهواره‌های کهکشان راه شیری و از شگفتی‌های آسمان نیمکره‌ی جنوبی است، با فاصله‌ی ۲۱۰ هزار سال نوری از ما در صورت فلکی توکان دیده می‌شود.
اخترشناسان با کاوش و بررسی ان‌جی‌سی ۳۴۶ دسته‌ای از ستارگان رویانی (جنینی) را در رگه‌های تیره و متقاطع غبار شناسایی کرده‌اند که اینجا در سمت راست دیده می‌شوند.
نور این ستارگان نارس که هنوز در فرآیند رُمبش در ابر زاینده‌ی خود به سر می‌برند با گذر از لایه‌های غبار به سرخی گراییده. بالای چارچوب هم یک خوشه‌ی ستاره‌ای دیگر هم بالای چارچوب دیده می‌شود که ستارگان پیرتر با درخششِ ذاتیِ سرخ‌تر دارد.
خود کهکشان کوتوله و نامنظم ابر ماژلانی کوچک نماینده‌ی گونه‌ای از کهکشان هاست که در آغاز تاریخ کیهان رایج‌تر بوده‌اند، و پنداشته می‌شود همین کهکشان‌های کوچک بلوک‌های ساختمانی برای کهکشان‌های بزرگ‌تری که امروزه می‌بینیم بوده‌اند.

--------------------------------------------

تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky

واژه‌نامه:

NGC 346 - star - Milky Way - Small Magellanic Cloud - SMC - cluster - nebula - Hubble Space Telescope - satellite galaxy - constellation of the Toucan - Tucana - embryonic star - irregular galaxy

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

0 دیدگاه شما:

Blogger template 'Browniac' by Ourblogtemplates.com 2008

بالای صفحه