حلقه‌های نسبیت
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر |
کهکشان باریکی که در این تصویر با ظرافت به گرد همدم کره‌گونش تابیده شده نمونه‌ای شگفت‌انگیز از یک پدیده‌ی بسیار شگرف و بسیار کمیاب است.
این تصویر که به کمک تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده "GAL-CLUS-022058s" را که در آسمان نیمکره‌ی جنوبی، در صورت فلکی کوره دیده می‌شود نشان می‌دهد. GAL-CLUS-022058s بزرگ‌ترین و نیز یکی از کامل‌ترین حلقه‌های اینشتنی است که تاکنون در کیهان یافته شده. پژوهشگرانی که دارند این حلقه‌ی اینشتین را بررسی می‌کنند آن را "حلقه‌ی مذاب" نامیده‌اند که اشاره به نمای آن و صورت فلکی میزبانش دارد.
پیکره‌ی نامعمول این جرم را می‌توان با فرآیندی به نام همگرایی گرانشی توضیح داد، پدیده‌ای که نخستین بار آلبرت اینشتین وجودش را در نظریه‌ی نسبیت عام خود پیش‌بینی کرده بود و در آن، نوری که از چشمه‌ای دوردست می‌آید در اثر گرانش جرمی میان چشمه و بیننده دچار خمِش و کشش می‌شود.
در این نمونه، نور کهکشان پس‌زمینه در اثر گرانشِ خوشه‌ای از کهکشان‌ها که بر سر راهش بوده دچار اعوجاج شده و منحنی‌ای که می‌بینیم را ساخته است. از آنجایی که آن کهکشان دوردست با کهکشانِ بیضیگونِ مرکزی خوشه (در میانه‌ی تصویر) تقریبا درست همراستا بوده، این کهکشان بیضیگون تصویرِ کهکشان زمینه را به گرد خود تاب داده و بزرگنمایی کرده و یک حلقه‌ی تقریبا کامل پیرامون خود کامل پدید آورده است. گرانشِ دیگر کهکشان‌های خوشه به زودی باعث اعوجاج‌های بیشتری خواهند شد [احتمالا در اثر جابجایی آنها در خوشه-م].
اجرامی از این دست آزمایشگاه‌هایی آرمانی برای پژوهش و بررسی کهکشان‌هایی هستند که کم‌نورتر و دوردست‌تر از آنند که بدون کمک این عدسی‌های کیهانی دیده شوند.
این تصویر که به کمک تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده "GAL-CLUS-022058s" را که در آسمان نیمکره‌ی جنوبی، در صورت فلکی کوره دیده می‌شود نشان می‌دهد. GAL-CLUS-022058s بزرگ‌ترین و نیز یکی از کامل‌ترین حلقه‌های اینشتنی است که تاکنون در کیهان یافته شده. پژوهشگرانی که دارند این حلقه‌ی اینشتین را بررسی می‌کنند آن را "حلقه‌ی مذاب" نامیده‌اند که اشاره به نمای آن و صورت فلکی میزبانش دارد.
پیکره‌ی نامعمول این جرم را می‌توان با فرآیندی به نام همگرایی گرانشی توضیح داد، پدیده‌ای که نخستین بار آلبرت اینشتین وجودش را در نظریه‌ی نسبیت عام خود پیش‌بینی کرده بود و در آن، نوری که از چشمه‌ای دوردست می‌آید در اثر گرانش جرمی میان چشمه و بیننده دچار خمِش و کشش می‌شود.
در این نمونه، نور کهکشان پس‌زمینه در اثر گرانشِ خوشه‌ای از کهکشان‌ها که بر سر راهش بوده دچار اعوجاج شده و منحنی‌ای که می‌بینیم را ساخته است. از آنجایی که آن کهکشان دوردست با کهکشانِ بیضیگونِ مرکزی خوشه (در میانه‌ی تصویر) تقریبا درست همراستا بوده، این کهکشان بیضیگون تصویرِ کهکشان زمینه را به گرد خود تاب داده و بزرگنمایی کرده و یک حلقه‌ی تقریبا کامل پیرامون خود کامل پدید آورده است. گرانشِ دیگر کهکشان‌های خوشه به زودی باعث اعوجاج‌های بیشتری خواهند شد [احتمالا در اثر جابجایی آنها در خوشه-م].
اجرامی از این دست آزمایشگاه‌هایی آرمانی برای پژوهش و بررسی کهکشان‌هایی هستند که کم‌نورتر و دوردست‌تر از آنند که بدون کمک این عدسی‌های کیهانی دیده شوند.
--------------------------------------------
تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky
واژه‌نامه:
galaxy - spherical - NASA - ESA - Hubble Space Telescope - GAL-CLUS-022058s - constellation of Fornax - The Furnace - Einstein ring - Molten Ring - Einstein - general theory of relativity - gravitational lensing - galaxy cluster - elliptical galaxy
منبع: spacetelescope
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر