یک ستاره در هفت آسمان: فواره‌های قنطورس-ای

بلندیِ فواره‌هایی که از کهکشان "قنطورس ای" سرچشمه می‌گیرد به بیش از یک میلیون سال نوری می‌رسد.
این فواره‌ها جریان‌هایی از پلاسما هستند که سیاهچاله‌ی غول‌پیکرِ مرکز این کهکشان مارپیچی به فضا افشانده.
گفتنی‌ست این که سیاهچاله‌ی مرکزی دقیقا چگونه موادی که به سویش سرازیر شده‌اند را پس می‌زند هنوز به خوبی شناخته نشده.
این فوراه‌ها پس از بیرون زدن از کهکشان، حباب‌های رادیویی بزرگی پدید می‌آورند که به احتمال بسیار، تا میلیون‌ها سال به درخشش [در طیف رادیویی] ادامه خواهند داد.
اگر این حباب‌های رادیویی با یک توده ابرِ گازیِ گذرنده رویارو شده و انرژی بگیرد، می‌تواند تا چند میلیارد سال دیگر هم درخشان بماند.
پرتوهای ایکس در این تصویرِ پیوندی به رنگ آبی نمایانده شده‌اند و پرتوهای ریزموج هم به رنگ نارنجی.
پایه‌ی این فواره در طیف رادیویی جزییاتی از درونی‌ترین بخشِ فواره‌ی مرکزی (یک سال نوریِ آغازِ آن) را نشان می‌دهد.