میدان مغناطیسی عمودی یک کهکشان مارپیچی
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر |
میدان‌های مغناطیسی تا چه فاصله‌ای از کهکشان‌های مارپیچی بیرون می‌زنند؟
اخترشناسان در چند دهه‌ی گذشته تنها این را دریافته بودند که برخی از کهکشان‌های مارپیچی دارای میدان‌های مغناطیسی هستند.
ولی پس از به روزرسانیِ آرایه‌ی بسیار بزرگ کارل جانسکی (وی‌ال‌ای) در رصدخانه‌ی ملی رادیویی آمریکا (ان‌آرای‌او) در سال ۲۰۱۱، دانشمندان به گونه‌ای نامنتظره دریافتند که این میدان‌ها همچنین می‌توانند تا فاصله‌ی هزاران سال نوری در راستای عمودی از صفحه‌ی کهکشان رو به بیرون گسترده شوند. گفتنی‌ست وی‌ال‌ای همان آرایه‌ای که در فیلم "تماس" پرآوازه شد.
در این تصویر، نمایی از کهکشان مارپیچیِ لبه‌نمای ان‌جی‌سی ۵۷۷۵ را از دیدِ برنامه‌ی پیمایشیِ CHANG-ES (پیوستار هاله‌ها در کهکشان‌های نزدیک) می‌بینیم که افزون بر خود کهکشان، شاخک‌هایی از خطوط میدان مغناطیسی را که شاید ساختارهایی رایج در کهکشان‌های مارپیچی باشند هم آشکار کرده.
پرتوهایی که از الکترون‌ها گسیلیده شده‌اند، مارپیچ‌وار و با سرعتی نزدیک به سرعت نور به گرد این خطوط پیش می‌روند و راستای خطوط را نشان می‌دهند- مانند براده‌های آهن پیرامون یک آهنربای میله‌ای.
رشته‌های درون این تصویر از ردِ همین تابش‌ها در داده‌های آرایه‌ی وی‌ال‌ای به دست آمده.
تصویر زمینه که در طیف دیدنی (مریی) است و از تلسکوپ فضایی هابلبه دست آمده مناطقِ گازیِ صورتی‌رنگی را که جایگاه پیدایش ستارگان تازه هستند نشان می‌دهد.
به نظر می‌رسد بادهایی که از این مناطق وزیده می‌شود به شکل‌گیری میدان‌های مغناطیسی شکوهمند و بسیار گسترده‌ی کهکشان کمک کرده‌اند.
اخترشناسان در چند دهه‌ی گذشته تنها این را دریافته بودند که برخی از کهکشان‌های مارپیچی دارای میدان‌های مغناطیسی هستند.
ولی پس از به روزرسانیِ آرایه‌ی بسیار بزرگ کارل جانسکی (وی‌ال‌ای) در رصدخانه‌ی ملی رادیویی آمریکا (ان‌آرای‌او) در سال ۲۰۱۱، دانشمندان به گونه‌ای نامنتظره دریافتند که این میدان‌ها همچنین می‌توانند تا فاصله‌ی هزاران سال نوری در راستای عمودی از صفحه‌ی کهکشان رو به بیرون گسترده شوند. گفتنی‌ست وی‌ال‌ای همان آرایه‌ای که در فیلم "تماس" پرآوازه شد.
در این تصویر، نمایی از کهکشان مارپیچیِ لبه‌نمای ان‌جی‌سی ۵۷۷۵ را از دیدِ برنامه‌ی پیمایشیِ CHANG-ES (پیوستار هاله‌ها در کهکشان‌های نزدیک) می‌بینیم که افزون بر خود کهکشان، شاخک‌هایی از خطوط میدان مغناطیسی را که شاید ساختارهایی رایج در کهکشان‌های مارپیچی باشند هم آشکار کرده.
پرتوهایی که از الکترون‌ها گسیلیده شده‌اند، مارپیچ‌وار و با سرعتی نزدیک به سرعت نور به گرد این خطوط پیش می‌روند و راستای خطوط را نشان می‌دهند- مانند براده‌های آهن پیرامون یک آهنربای میله‌ای.
رشته‌های درون این تصویر از ردِ همین تابش‌ها در داده‌های آرایه‌ی وی‌ال‌ای به دست آمده.
تصویر زمینه که در طیف دیدنی (مریی) است و از تلسکوپ فضایی هابلبه دست آمده مناطقِ گازیِ صورتی‌رنگی را که جایگاه پیدایش ستارگان تازه هستند نشان می‌دهد.
به نظر می‌رسد بادهایی که از این مناطق وزیده می‌شود به شکل‌گیری میدان‌های مغناطیسی شکوهمند و بسیار گسترده‌ی کهکشان کمک کرده‌اند.
 |
| تصویر تلسکوپ فضایی هابل از کهکشان ان‌جی سی۵۷۷۵ در طیف دیدنی (مریی). این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۲.۹ مگ) |
-------------------------------------------
منبع: apod.nasa
تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky
واژه‌نامه:
magnetic field - spiral galaxy - NRAO - Very Large Array - VLA - radio telescope - Contact - edge-on - NGC 5775 - CHANG-ES - Continuum Halos in Nearby Galaxies - spur - iron filing - bar magnet - electron - galactic magnetic field line - Hubble Space Telescope - star -
منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر