خودروی پرسه‌ویرنس نخستن ماه خود را با دیده‌ها و شنیده‌های تازه گذراند
خودروی پرسه‌ویرنس از زمان فرودش بر خاک بهرام (مریخ) در ۱۸ فوریه تاکنون هر چه کار علمی در گام آزمایشی برای بررسی دستگاه‌هایش می‌توانسته انجام داده. از جمله‌ی این آزمایش‌ها یک رانندگی کوتاه و عکسبرداری از سنگ‌های نزدیکِ جایگاه فرودش بوده است.
کن فارلی از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (جی‌پی‌ال) در کالیفرنیا، در نشست مجازی دانش ماه و سیاره‌ای گفت: «تاکنون همه‌ی اینها روز به روز بهتر کار کرده‌اند و هیچ مشکل فنی عمده‌ای نداشته‌ایم.» وی می‌گوید نخستین رانندگی این خودرو که روز ۴ مارس انجام شد و در آن، ۶.۵ متر راه را در ۳۳ دقیقه پیمود نشان داد که این خودرو عملا می‌تواند راه برود، و آزمون‌های دیگر هم دارد به خوبی پیش می‌رود.
پرسه‌ویرنس میکروفونی را هم با خود به سیاره‌ی سرخ برده که به ما امکان می‌دهد صداهای این سیاره را بشنویم. این خودرو بیش از ۱۶ دقیقه صدا هم از رانندگی خود در روز ۷ مارس ضبط کرده که بخشی از آن را اینجا می‌شنویم.
دیود گروئل از جی‌پی‌ال می‌گوید: «اگر من در زمان رانندگی چنین صداهایی از خودرویم بشنوم می‌زنم کنار و یدک‌کش را خبر می‌کنم. ولی اگر یک دقیقه در نظر بگیرید دارید چه چیزی را می‌شنوید و در کجا ضبط شده، این صداها برایتان منطقی می‌شود.»
هر چند یکی از صداهای زیر و خراش‌داری که اینجا شنیده می‌شود نامنتظره بوده و مهندسان ناسا در تلاشند تا چیزی که آن را تولید کرده را پیدا کنند.
پرسه‌ویرنس همچنین بر شماری از سنگ‌های نزدیکش لیزر افکند تا همنهش شیمیایی آنها را بسنجد. آنها همانند سنگ‌های بازالت روی زمین هستند و برخی‌شان به نظر می‌رسد در ساختار مولکولی خود آب به دام انداخته‌اند. بسیاری از سنگ‌های نزدیک دارای سوراخ‌هایی آشکار هستند، برخی از آنها احتمال می‌رود بادزَده باشند و برخی دیگر هم تراش‌خورده با آبِ روان.
 |
| پرسی (خودروی پرسه‌ویرنس) نخستین "تنوره‌ی دیو" خود را دید و به تصویر کشید. این تنوره‌ی دیو را می‌توانید در این پویانمایی ببینید که پشت بازوی روباتیکِ خودرو، و در دوردست از راست به چپ جابجا می‌شود و گردبادی از خاک‌های سرِ راهش پدید می‌آورد (منبع) |
همه‌ی این یافته‌ها دقیقا همان چیزی هستند که دانشمندان انتظار داشتند- بازالت‌ها از سنگ‌های مذاب پدید می‌آیند، و ما می‌دانیم که دهانه‌ی جیزرو، جایی که پرسه‌ویرنس در آن فرود آمده باید سنگ‌های آتشفشانی داشته باشد که در گذشته، دریاچه‌ای که این دهانه را پر کرده بوده آنها را پوشانده بوده است.
در یکی از عکس‌های آزمایشی حتی یک تنوره‌ی دیو هم بود که داشت روی سطح جابجا می‌شد. تنوره‌ی دیو پدیده‌ی رایجی در بهرام است و بیشتر فضاپیماهایی که به آنجا فرستاده‌ایم نمونه‌هایی از آنها را دیده‌اند، از جمله سطح‌نشین‌های وایکینگ در دهه‌ی ۱۹۷۰.
کار بزرگ بعدی پرسه‌ویرنس آزمایش اینجنیوتی خواهد بود، بالگرد کوچکی که این خودرودر شکمش جاسازی کرده و با خود به بهرام برده. برای این آزمایش، پرسه‌ویرنس نخست اینجنیوتی را پیاده می‌کند، کمی از آن دور می‌شود و سپس می‌کوشد تا از تلاش این بالگرد برای برخاستن و پرواز در هوای بهرام فیلمبرداری کند.
پس از پروازهای آزمایشیِ اینجنیوتی که انتظار می‌رود در بهار انجام شوند، خودرو دیگر آزاد خواهد بود تا دورتر برود و گام علمی ماموریتش را به طور جدی بیاغازد. در آن زمان به جستجو برای یافتن نشانه‌هایی از زندگی باستانی و گردآوری نمونه‌هایی برای بازگرداندن به زمین توسط کاوشگر دیگری که برای ۲۰۲۶ برنامه‌ریزی شده خواهد پرداخت.
----------------------------------------------
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky
واژه‌نامه:
منبع: نیوساینتیست
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر