گویا مریخ سرچشمه نور منطقه‌البروجی است
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر |
در این تصویر که درست پس از غروب آفتابِ هفتم مارس گرفته شده، نوار محو و افشانی از نور را می‌بینیم که از افق باختری برخاسته و تا بالای آسمان شامگاهی این چشم‌اندازِ آرام روستایی در ایلینوی کشیده شده است.
این پرتو که به نام نور برجگاهی یا منطقه‌البروجی شناخته می‌شود، به هنگام بهار نیمکره‌ی شمالی، نمایی برجسته در افق باختری و پس از غروب آفتاب دارد.
در این آسمان پاکیزه‌ی شامگاهی، به نظر می‌رسد این نوار روشن سیاره‌ی درخشان و زردفام بهرام و خوشه‌ی پروین را در خود غرق کرده. همیستان یا مقارنه‌ی نزدیکِ این دو در آسمان، بالای بام این انبار کهنه دیده می‌شود.
نور برجگاهی دستاوردِ پراکنده شدنِ نور خورشید توسط ذراتی از غبار میان‌سیاره‌ای است که نزدیک صفحه‌ی دایره‌البروجِ سامانه‌ی خورشیدی شناورند. گفتن ندارد که صفحه‌ی مداری همه‌ی سیاره‌های سامانه‌ی خورشیدی نزدیک به همین صفحه است و همگی درون همین نور برجگاهی دیده هستند.
ولی گویا پیوند سیاره‌ی بهرام (مریخ) با نور برجگاهی ژرف‌تر از دیگر سیاره‌هاست.
یک بررسی تازه روی داده‌هایی که فضاپیمای جونو به هنگام پرواز از زمین تا مشتری گرد آورده بوده نشان می‌دهد که به احتمال بسیار، غبارهایی که نور برجگاهی یا منطقه‌البروجی را می‌آفرینند از همین یاره‌ی بهرام سرچشمه می‌گیرند.
یکی از دستگاه‌های این فضاپیما به گونه‌ای شانسی ذرات غباری را ردیابی کرده که در راهِ رسیدن به مشتری، به بدنه‌ی آن برخورد می‌کردند. این غبارها تنها تا فاصله‌ی ۲ ای‌یو (یکای اخترشناسی) دیده می‌شدند، و فضاپیما از بهرام که گذشت و به کمربند سیارک‌ها رسید، آنها هم پایان یافتند.
 |
| در این تصویر، مسیر جونو در بخش درونی سامانه‌ی خورشیدی به رنگ سفید، مدار زمین به رنگ آبی، و مدار بهرام هم به رنگ سرخ نمایانده شده. ابرِ غبارهای میان‌سیاره‌ای از مدار زمین آغاز شده و تا کمربند سیارک‌ها ادامه می‌یابد. سیاره‌ی بهرام درست در میانه‌ی این ابر جای دارد. |
به گفته‌ی دانشمندان، یک سرِ این غبارها باید کنار زمین به پایان برسد زیرا گرانش زمین آنها را می‌کِشد و اجازه نمی‌دهد بیشتر به درونِ سامانه‌ی خورشیدی پیش بروند.
از سوی دیگر، مشتری با نفوذ گرانشی خود، مانند سدی هم جلوی به درون آمدن غبارها از بخش بیرونیِ سامانه‌ی خورشیدی را می‌گیرد و هم جلوی بیرون رفتن غبارها از بخش درونی به بیرون را.
نفوذ ژرفِ این سد گرانشی نشان می‌دهد که این ذرات غبار در مداری تقریبا دایره‌ای به گرد خورشید می‌چرخند و به گفته‌ی دانشمندان، تنها جرمی با مدارِ تقریبا دایره‌ای که در فاصله‌ی ۲ ای‌یو می‌شناسیم سیاره‌ی بهرام است. پس طبیعی‌ست که سرچشمه‌ی این غبارها را این سیاره‌ی سرخ بدانیم.
----------------------------------------------
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky
واژه‌نامه:
منبع: apod.nasa و ناسا
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر