کهکشان سیه‌چشم

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر

چه کسی می‌داند چه اهریمنانی خود را در چشمان کهکشان‌ها پنهان کرده‌اند؟
هابل می‌داند -یا دستکم در مورد کهکشان مارپیچی ام۶۴- می‌تواند به یافتنش کمک کند.
مسیه ۶۴ که به نام‌های کهکشان "سیه‌چشم" یا "زیبای خفته" هم شناخته می‌شود، به نظر می‌رسد مرکزش جادو شده است.
این کهکشان دارای این ویژگی است که از دو سامانه‌ی هم‌مرکز با چرخش وارونه تشکیل شده: در سامانه‌ی درونی به گستردگی ۳۰۰۰ سال نوری در مرکز کهکشان، ستارگان هم‌جهت با گازهای میان‌ستاره‌ای می‌چرخند و در سامانه‌ی بیرونی به پهنای ۴۰ هزار سال نوری، ستارگان در جهتی مخالف با گازها در گردشند.
این تصویر را تلسکوپ فضایی زمین-گردِ هابل گرفته و توده‌های غول‌پیکری از غبار، آراسته به پرتوهای سرخ‌فام هیدروژن در مناطق ستاره‌زایی را نشان می‌دهد که سمت نزدیکِ بخش مرکزی ام۶۴ را تیره و تار کرده‌اند.
فاصله‌ی ام۶۴ از زمین حدود ۱۷ میلیون سال نوری‌ست، یعنی نوری که امروزه از آن می‌بینیم زمانی گسیلیده شده بوده که واپسین نیای مشترک میان انسان و شامپانزه روی زمین می‌زیسته.
این چشم غبارآلود و این چرخش ناهنجار به احتمال بسیار هر دو دستاوردهای ادغامی یک میلیارد ساله‌ی دو کهکشان گوناگون هستند.

--------------------------------------------

تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky

واژه‌نامه:

SuitSat-1 - spacesuit - International Space Station - Orlan spacesuit - radio transmitter - orbit - Earth

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان