هابل ۳۱مین سالگرد تولدش را با تصویر یک ستاره غولپیکر جشن گرفت
![]() |
این تصویر در اندازهی بزرگتر |
تلسکوپ فضایی هابل ناسا ۳۱ ساله شد و به این مناسبت، گروه دانشمندان هابل تصویری زیبا که خود این تلسکوپ از ستارهی درخشان و آبیفام متغیری به نام "ایجی شاهتخته" گرفته را منتشر کردهاند.
ایجی شاهتخته حدود ۲۰ هزار سال نوری دور از زمین، در صورت فلکی شاهتخته (کارینا) جای دارد. سن این ستاره تنها چند میلیون سال است و انتظار میرود میان ۵ تا ۶ میلیون سال زندگی کند.
ایجی شاهتخته با پوستهی رو به گسترشی از گاز و غبار در بر گرفته شده که توسط بادهای نیرومند خود این ستاره شکل گرفته است. گستردگی این ابر یا سحابی حدود ۵ سال نوری است، همارز فاصلهی زمین تا نزدیکترین ستاره، آلفا قنطورس.
این ساختار غولپیکر دستاورد یک یا دو برونریزیِ سهمگین در چند هزار سال پیش است. در این برونریزیها، لایههای بیرونی ایجی شاهتخته پس زده شده و موادی به جرم نزدیک به ۱۰ برابر خورشید را به فضا ریختند.
چنین برونریزیهایی در زندگی گونهی کمیابی از ستارگان به نام "متغیرهای آبی درخشان" (البیوی ها) پدیدهای رایج به شمار میآید. این ستارگان شخصیتی دوگانه دارند. به نظر میرسد سالها در آرامشی نسبی به سر میبرند و سپس فورانی آنچنان بزرگ در آنها رخ میدهد که قدر روشناییشان را تا چند برابر افزایش میدهد.
برآورد میشود ایجی شاهتخته دارای جرمی تا ۷۰ برابر خورشید و درخشش کورکنندهی یک میلیون برابر خورشید باشد.
برونریزیهای بزرگ مانند همانی که سحابی درون این تصویر را پدید آورده چند بار در درازنای زندگی یک البیوی رخ میدهد.
البیویها کمیابند- تاکنون کمتر از ۵۰ نمونهی آنها در کهکشانهای گروه محلی که همسایهمان هستند شناسایی شده. این ستارگان تا چند ده هزار سال که مانند چشم بر هم زدنی در استاندارد کیهانی است در این گام به سر میبرند. برخی از آنها زندگی خود را با انفجارهای هولناک ابرنوختری به پایان میبرند و عنصرهایی سنگینتر از آهن را در سرتاسر کیهان میپراکنند.
ایجی شاهتخته حدود ۲۰ هزار سال نوری دور از زمین، در صورت فلکی شاهتخته (کارینا) جای دارد. سن این ستاره تنها چند میلیون سال است و انتظار میرود میان ۵ تا ۶ میلیون سال زندگی کند.
ایجی شاهتخته با پوستهی رو به گسترشی از گاز و غبار در بر گرفته شده که توسط بادهای نیرومند خود این ستاره شکل گرفته است. گستردگی این ابر یا سحابی حدود ۵ سال نوری است، همارز فاصلهی زمین تا نزدیکترین ستاره، آلفا قنطورس.
این ساختار غولپیکر دستاورد یک یا دو برونریزیِ سهمگین در چند هزار سال پیش است. در این برونریزیها، لایههای بیرونی ایجی شاهتخته پس زده شده و موادی به جرم نزدیک به ۱۰ برابر خورشید را به فضا ریختند.
چنین برونریزیهایی در زندگی گونهی کمیابی از ستارگان به نام "متغیرهای آبی درخشان" (البیوی ها) پدیدهای رایج به شمار میآید. این ستارگان شخصیتی دوگانه دارند. به نظر میرسد سالها در آرامشی نسبی به سر میبرند و سپس فورانی آنچنان بزرگ در آنها رخ میدهد که قدر روشناییشان را تا چند برابر افزایش میدهد.
برآورد میشود ایجی شاهتخته دارای جرمی تا ۷۰ برابر خورشید و درخشش کورکنندهی یک میلیون برابر خورشید باشد.
برونریزیهای بزرگ مانند همانی که سحابی درون این تصویر را پدید آورده چند بار در درازنای زندگی یک البیوی رخ میدهد.
البیویها کمیابند- تاکنون کمتر از ۵۰ نمونهی آنها در کهکشانهای گروه محلی که همسایهمان هستند شناسایی شده. این ستارگان تا چند ده هزار سال که مانند چشم بر هم زدنی در استاندارد کیهانی است در این گام به سر میبرند. برخی از آنها زندگی خود را با انفجارهای هولناک ابرنوختری به پایان میبرند و عنصرهایی سنگینتر از آهن را در سرتاسر کیهان میپراکنند.
--------------------------------------------
تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky
واژهنامه:
NASA - ESA - Hubble Space Telescope - variable star - AG Carinae - constellation of Carinae - star - nebula - Alpha Centauri - Sun - Luminous Blue Variable - LBV - local group - galaxy - supernova - element - iron
منبع: sci-news
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر