یک ستاره در هفت آسمان: ستاره شمال غرق در غبار

چرا ستاره‌ی قطبی (جدی، آلفا خرس کوچک) را "ستاره‌ی شمال" نامیده‌اند؟
مهم‌ترین دلیل اینست که ستاره‌ی قطبی نزدیک‌ترین ستاره‌ی درخشان به راستای شمالیِ محور چرخش زمین است. از همین رو با چرخش زمین، چنین به نظر می‌رسد که گویی همه‌ی ستارگان به گِردِ این ستاره می‌چرخند ولی خود آن همیشه در یک جهت شمالی ایستاده و هیچ نمی‌جنبد- پس آن را ستاره‌ی شمال خوانده‌اند.
امروزه هیچ ستاره‌ی پرنوری نزدیک راستای جنوبی محور چرخش زمین نیست و به همین دلیل هیچ ستاره‌ای را به نام "ستاره‌ی جنوب" در روزگار کنونی نمی‌شناسیم [البته ستاره‌ای بسیار کم‌نور به نام سیگما هشتگ آنجاست ولی بسیار کم‌نورتر از آنست که برای مردم عادی شناخته شود و آوازه‌ای بیابد-م].
هزاران سال پیش، راستای محور چرخش زمین به نقطه‌ی اندکی متفاوت در آسمان می‌رسید و ستاره‌ی کرکس نشسته (ونند، نسر واقع) در جایگاه "ستاره‌ی شمال" بود.
ستاره‌ی قطبی امروز اگرچه درخشان‌ترین ستاره‌ی آسمان نیست، ولی به سادگی می‌توان پیدایش کرد زیرا تقریبا روی خطی‌ست که دو ستاره از کاسه‌ی ملاقه‌ی خرس بزرگ را به هم می‌رساند.
ستاره‌ی قطبی را در میانه‌ی این تصویر که پهنایی به اندازه‌ی هشت درجه را می‌پوشاند می‌بینیم.
این تصویر به گونه‌ای پردازش دیجیتالی شده که ستارگان کم‌نورِ پیرامون ناپدید یا کم‌نورتر شده و به جایش، گازها و غبارهای محوِ "سحابی شار یکپارچه" (آی‌اف‌ان) نمایان‌تر شوند. [این سحابی مجموعه‌ای کم شناخته شده از ابرهای افشان گاز و غبار در خود کهکشان راه شیری است. این ابرها بخشی از ابرهای کم‌نور ولی فراگیرِ غبار میان‌ستاره‌ای هستند که بر فراز صفحه‌ی کهکشان راه شیری شناورند-م]
ستاره‌ی قطبی ستاره‌ای از رده‌ی متغیرهای قیفاووسی کلاسیک است و سطحش به آرامی می‌تپد؛ چیزی که باعث می‌شود روشنایی‌اش در درازنای چند روز، به اندازه‌ی چند درصد تغییر کند.