نوزادان شکارچی
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۴.۸ مگ) |
این چهار تصویر را تلسکوپ فضایی هابل ناسا گرفته و تولد پُرآشوب ستارگان در مجموعه‌ی شکارچی، نزدیک‌ترین منطقه‌ی بزرگ ستاره‌زایی به زمین را آشکار کرده است.
در هر چارچوب ستارگان نوزادی را می‌بینیم که هنوز در پیله‌ی گاز و غباری خود پنهانند و تولدشان را با بادهای نیرومند و دو فواره‌ی آبپاش-مانندی که از دو سوی مخالف به بیرون افشانده‌اند به ما نشان می‌دهند. نور فروسرخ می‌تواند در این ابرهای پرغبار نفوذ کرده و جزییاتی را درباره‌ی این فرآیندِ زایش آشکار کند.
این برون‌ریزی‌های ستاره‌ای دارند غارهایی را درون ابرهای گاز هیدروژن می‌تراشند. گفتنی‌ست این گامِ به نسبت کوتاه در پیدایش ستارگان تنها حدود ۵۰۰ هزار سال به درازا می‌کشد.
اگرچه خود این ستارگان در پوشش غبارند، ولی پرتوهای نیرومندی که می‌گسیلند به دیواره‌های این غارها برخورد کرده و با پراکنِش از روی ذرات غبار، پرتوی فروسرخی می‌گسیلند که شکاف‌های درون این پوشش گازی را روشن می‌کند. اخترشناسان دریافته‌اند که غارهایی که توسط برون‌ریزی یک ستاره‌ی نوزاد تراشیده می‌شود، با بالغ شدنِ آن به طور منظم رشد نمی‌کند، چنان چه نظریه‌ها می‌گویند.
ستارگان نوزادی که در این عکس‌ها می‌بینید تنها زیرمجموعه‌ای از یک پژوهش بلندپروازانه روی ۳۰۴ ستاره‌ی رو به رشد هستند، بزرگ‌ترین پژوهش تا به امروز. پژوهشگران از داده‌هایی که پیش‌تر تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر ناسا و تلسکوپ فضایی هرشلِسازمان فضایی اروپا گرد آورده بودند بهره جستند.
این پیش‌ستارگان با بهره از دوربین میدان‌گسترده‌ی شماره ۳ی هابل در طیف فروسرخ-نزدیک به تصویر کشیده شده‌اند. زمانِ گرفتن این عکس‌ها ۱۴ نوامبر ۲۰۰۹ و ۲۵ ژانویه، ۱۱ فوریه، و ۱۱ اوت ۲۰۱۰ بوده است.
در هر چارچوب ستارگان نوزادی را می‌بینیم که هنوز در پیله‌ی گاز و غباری خود پنهانند و تولدشان را با بادهای نیرومند و دو فواره‌ی آبپاش-مانندی که از دو سوی مخالف به بیرون افشانده‌اند به ما نشان می‌دهند. نور فروسرخ می‌تواند در این ابرهای پرغبار نفوذ کرده و جزییاتی را درباره‌ی این فرآیندِ زایش آشکار کند.
این برون‌ریزی‌های ستاره‌ای دارند غارهایی را درون ابرهای گاز هیدروژن می‌تراشند. گفتنی‌ست این گامِ به نسبت کوتاه در پیدایش ستارگان تنها حدود ۵۰۰ هزار سال به درازا می‌کشد.
اگرچه خود این ستارگان در پوشش غبارند، ولی پرتوهای نیرومندی که می‌گسیلند به دیواره‌های این غارها برخورد کرده و با پراکنِش از روی ذرات غبار، پرتوی فروسرخی می‌گسیلند که شکاف‌های درون این پوشش گازی را روشن می‌کند. اخترشناسان دریافته‌اند که غارهایی که توسط برون‌ریزی یک ستاره‌ی نوزاد تراشیده می‌شود، با بالغ شدنِ آن به طور منظم رشد نمی‌کند، چنان چه نظریه‌ها می‌گویند.
ستارگان نوزادی که در این عکس‌ها می‌بینید تنها زیرمجموعه‌ای از یک پژوهش بلندپروازانه روی ۳۰۴ ستاره‌ی رو به رشد هستند، بزرگ‌ترین پژوهش تا به امروز. پژوهشگران از داده‌هایی که پیش‌تر تلسکوپ‌های فضایی هابل و اسپیتزر ناسا و تلسکوپ فضایی هرشلِسازمان فضایی اروپا گرد آورده بودند بهره جستند.
این پیش‌ستارگان با بهره از دوربین میدان‌گسترده‌ی شماره ۳ی هابل در طیف فروسرخ-نزدیک به تصویر کشیده شده‌اند. زمانِ گرفتن این عکس‌ها ۱۴ نوامبر ۲۰۰۹ و ۲۵ ژانویه، ۱۱ فوریه، و ۱۱ اوت ۲۰۱۰ بوده است.
--------------------------------------------
تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky
واژه‌نامه:
NASA - Hubble Space Telescope - star - Orion - Earth - near-infrared - hydrogen - Spitzer space telescope - European Space Agency - Herschel Space Telescope - protostar - Wide Field Camera 3
منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر