بازگشت موشک سرگردان چینی
 |
در روز ۲۹ آوریل، چین نخستین مدول از بزرگ‌ترین ایستگاه فضایی‌اش را با یک موشک لانگ مارچ ۵بی به فضا پرتاب کرد. اکنون بخشی از این موشک دارد به زمین برمی‌گردد و هیچ راهی برای پیش‌بینی دقیقِ این که کِی و کجا فرود می‌آید وجود ندارد.
بیشتر موشک‌های بزرگ هنگام بازگشت از ماموریتشان در فضا دارای یک ورود دوباره‌ی مهارشده (کنترل شده) به جو هستند و اغلب اپراتورها مراقبند که آنها را به درون اقیانوس فرود آورده و جلوی افتادنشان بر هر منطقه‌ی مسکونی احتمالی‌ای را بگیرند. ولی سازمان ملی فضایی چین پیشینه‌ی بلندی از اجازه دادن به فضاپیماها برای فرود مهارنشده و حتی گاهی افتادن آنها بر مناطق پرجمعیت را دارد.
لانگ مارچ ۵بی به طور ویژه برای پرتابِ بخش‌های سنگینِ ایستگاه فضایی طراحی شده و از همین رو بسیار بزرگ است. این موشک چهار بالابرنده دارد که هسته‌ای به بلندی ۳۰ متر و وزن حدود ۲۰ تُن را در بر گرفته‌اند. این بالابرنده‌ها همانگونه که انتظار می‌رفت اندکی پس از پرتاب از هسته جدا شدند. اکنون هسته‌ی موشک دارد دیوانه‌وار می‌غلتد و با سرعتی که به ۷.۵ کیلومتر بر ثانیه می‌رسد زمین را دور می‌زند.
با این سرعت، هر ۹۰ دقیقه یک بار به گرد زمین می‌گردد، چیزی که پیش‌بینیِ جای فرودش را به گونه‌ای باورنکردنی دشوار می‌کند. تقریبا مطمئنیم که برخی از تکه‌های این موشک در جو خواهند سوخت، ولی خودش به اندازها‌ی بزرگ است که به طور کامل نابود نخواهد شد.
یکی از پرتاب‌های پیشینِ موشک لانگ مارچ ۵بی هم یک ورود مهارنشده داشت که چهارمین برخورد بزرگ از چنین برخوردهایی در تاریخ بود. بیشتر آوارهای آن در اقیانوس اتلس فرود آمدند ولی اگر حدود یک ساعت زودتر وارد جو شده بود، می‌توانست جایی در منطقه‌ی پرجمعیت خاور آمریکا به زمین بیفتد.
از آنجایی که بیشتر سطح سیاره‌ی ما را اقیانوس‌ها پوشانده، این بار هم بیشترین احتمال برای فرود این هسته‌ی موشک جایی در اقیانوس خواهد بود، ولی تا زمان فرودش اطمینانی نخواهیم داشت. چشمداشت اینست که این فرود میان ۵ تا ۸ می (۱۵ تا ۱۸ اردیبهشت) رخ دهد.
بیشتر موشک‌های بزرگ هنگام بازگشت از ماموریتشان در فضا دارای یک ورود دوباره‌ی مهارشده (کنترل شده) به جو هستند و اغلب اپراتورها مراقبند که آنها را به درون اقیانوس فرود آورده و جلوی افتادنشان بر هر منطقه‌ی مسکونی احتمالی‌ای را بگیرند. ولی سازمان ملی فضایی چین پیشینه‌ی بلندی از اجازه دادن به فضاپیماها برای فرود مهارنشده و حتی گاهی افتادن آنها بر مناطق پرجمعیت را دارد.
لانگ مارچ ۵بی به طور ویژه برای پرتابِ بخش‌های سنگینِ ایستگاه فضایی طراحی شده و از همین رو بسیار بزرگ است. این موشک چهار بالابرنده دارد که هسته‌ای به بلندی ۳۰ متر و وزن حدود ۲۰ تُن را در بر گرفته‌اند. این بالابرنده‌ها همانگونه که انتظار می‌رفت اندکی پس از پرتاب از هسته جدا شدند. اکنون هسته‌ی موشک دارد دیوانه‌وار می‌غلتد و با سرعتی که به ۷.۵ کیلومتر بر ثانیه می‌رسد زمین را دور می‌زند.
با این سرعت، هر ۹۰ دقیقه یک بار به گرد زمین می‌گردد، چیزی که پیش‌بینیِ جای فرودش را به گونه‌ای باورنکردنی دشوار می‌کند. تقریبا مطمئنیم که برخی از تکه‌های این موشک در جو خواهند سوخت، ولی خودش به اندازها‌ی بزرگ است که به طور کامل نابود نخواهد شد.
یکی از پرتاب‌های پیشینِ موشک لانگ مارچ ۵بی هم یک ورود مهارنشده داشت که چهارمین برخورد بزرگ از چنین برخوردهایی در تاریخ بود. بیشتر آوارهای آن در اقیانوس اتلس فرود آمدند ولی اگر حدود یک ساعت زودتر وارد جو شده بود، می‌توانست جایی در منطقه‌ی پرجمعیت خاور آمریکا به زمین بیفتد.
از آنجایی که بیشتر سطح سیاره‌ی ما را اقیانوس‌ها پوشانده، این بار هم بیشترین احتمال برای فرود این هسته‌ی موشک جایی در اقیانوس خواهد بود، ولی تا زمان فرودش اطمینانی نخواهیم داشت. چشمداشت اینست که این فرود میان ۵ تا ۸ می (۱۵ تا ۱۸ اردیبهشت) رخ دهد.
--------------------------------------------
تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky
واژه‌نامه:
China - Long March 5B - Earth - China National Space Administration - booster - planet - Atlantic Ocean - US
منبع: نیوساینتیست
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر