لکه سبز باریُمی در آسمان
به شفق قطبی می‌مانست ولی شفق قطبی نبود.
دو شب پیش در رود آیلند، یک توده‌ی سبزرنگ درست بر فراز خط رویش درختان نورث کینگزتاون پدیدار شد. رونالد زینکنی، عکاس این تصویر می‌گوید: «تنها چند ثانیه به درازا کشید ولی سبزِ بسیار درخشانی بود.»
خوب این چه بود؟
این ابری از بخار باریُم بود که موشک ژرفاسنجِ "بلک برانت" آزاد کرده بود. این موشک ساعت ۸:۴۴ شب ۱۶ می به وقت ساحل خاوری آمریکا از جزیره‌ی والوپس ویرجینیا پرتاب شده بود. پژوهشگران دانشگاه آلاسکا می‌خواستند آزمایشی به نام KiNET-X انجام دهند. هدف این آزمایش گشودن گره از یک راز دیرپا درباره‌ی شفق‌هاست. الکترون‌های درون باد خورشیدی انرژی کمی دارند؛ با این وجود الکترون‌هایی که شفق‌ها را می‌سازند دارای انرژی بالایی هستند. آنها چگونه انرژی گرفته‌اند؟
بخار باریم می‌تواند در پاسخ به برخی پرسش‌ها کمک کند. نور خورشید در فرازهای بالای جو به سرعت باریم را می‌یوند (یونیده می‌کند) و باعث می‌شود باریوم الکترون‌هایی به درون جوِ بالایی آزاد کند. دستگاه‌های موشک ژرفاسنج آنچه رخ می‌دهد را تماشا می‌کنند. و از این راه شاید بتوانند بفهمند الکترون‌ها چگونه انرژی می‌گیرند.
در تصویر دوم رشته‌نماهایی پی در پی را می‌بینید که روند دگرگونی و کمرنگ شدن این توده را نشان می‌دهند. به جریان بنفش کم‌نوری که از آن بیرون می‌زند توجه کنید.
این جریان یک نشانه‌ی اینست که باریوم دارد یونیده می شود و از سبز (خنثا) به بنفش (یونیده) تغییر می‌یابد. یون‌ها و الکترون‌ها در ابر یونیده‌ی تازه در راستای خطوط میدان مغناطیسی زمین به راه می‌افتند و یک ساختارِ کشیده‌ی همراستا با میدان مغناطیسی آن منطقه می‌سازند.
 |
| تصویر ناسا از همین ابر بخار باریمی |
-------------------------------------------
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky
واژه‌نامه:
منبع: اسپیس‌ودر
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر