یک ستاره در هفت آسمان: دو خوشه پیر و جوان در یک تصویر

خوشه‌های ستارگان می‌توانند دور باشند یا نزدیک، جوان باشند یا پیر، پراکنده و افشان یا فشرده. در این تصویر دو خوشه‌ی ستاره‌ای بازِ کاملا پادسان (متضاد) را در یک میدان می‌بینیم.
پایین، سمت چپ، ام۳۵ دیده می‌شود. یک خوشه‌ی به نسبت نزدیک در فاصله‌ی ۲۸۰۰ سال نوری، به نسبت جوان با سن ۱۵۰ میلیون سال و به نسبت افشان با ۲۵۰۰ ستاره‌ای که در حجمی به پهنای ۳۰ سال نوری پراکنده شده‌اند.
خوشه‌های باز جوانی مانند ام۳۵ اغلب با ستارگان آبی‌فام درخشان خود شناسایی می‌شوند.
در گوشه‌ی بالا، سمت راست ان‌جی‌سی ۲۱۵۸ را می‌بینیم، با ویژگی‌هایی که درست مخالف ام۳۵ است- چهار برابر از آن دورتر، بیش از ۱۰ برابر پیرتر و همچنین بسیار فشرده‌تر از آن.
ستارگان درخشان و آبی‌فام این خوشه همگی خود را در انفجارهای ابرنواختری نابود کرده‌اند و خوشه را با ستارگان پیرتر و زردترش به جا گذاشته‌اند.
روی هم رفته، خوشه‌های ستاره‌ای باز در صفحه‌ی کهکشان راه شیری یافته می‌شوند و چیزی میان ۱۰۰ تا ۱۰ هزار ستاره را که همگی تقریبا در یک زمان به دنیا آمده‌اند در بردارند.
هر دو خوشه‌ی ام۵۳ و ان‌جی‌سی ۲۱۵۸ را می‌توان با هم و به کمک یک تلسکوپ کوچک در راستای صورت فلکی دوپیکر (جوزا) مشاهده کرد.