یکی از بزرگترین دهانه‌های منظومه خورشیدی

هر چه که به میماس خورده نزدیک بوده آن را نابود کند. چیزی که از این برخورد به جا مانده یکی از بزرگ‌ترین دهانه‌های برخوردی روی یکی از کوچک‌ترین ماه‌های گِردِ سیاره‌ی کیوان (زحل) است. بررسی‌ها نشان می‌دهند که اگر جرمِ برخوردگر تنها کمی بزرگ‌تر بود، می‌توانست این ماه کوچک را یکپارچه خرد و نابود کند.
این دهانه که به افتخار ویلیام هرشل، یابنده‌ی میماس در سال ۱۷۸۹، گودال هرشل نامیده شده، حدود ۱۳۰ کیلومتر قطر دارد و در تصویری که اینجا می‌بینید به خوبی نمایان است.
نیروی گرانش سطحی میماس که دستاورد جرم اندکِ آنست به اندازه‌ای هست که یک پیکره‌ی کروی به آن بدهد ولی آنقدر کم‌توان نیز هست که شکل‌گیری چنین ساختارهای سطحیِ به نسبت بزرگی را بر روی آن امکان‌پذیر سازد، ساختارهایی مانند این دهانه‌ی غول‌پیکر که نمایی همچون "ستاره‌ی مرگ" در رشته داستان‌های جنگ ستارگان را به میماس داده.
میماس عمدتا از آب یخ زده درست شده با اندکی سنگ. بنابراین رواست که آن را یک گلوله برفی گل‌آلود بزرگ بنامیم.
این تصویر را فضاپیمای روباتیک کاسینی به هنگامِ نزدیک‌ترین دیداری که در درازنای ماموریتش با میماس داشت گرفته بود- در سال ۲۰۱۰، هنگامی که هنوز در مدار کیوان به سر می‌بُرد.

------------------------------------------

تلگرام، توییتر، اینستاگرام و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

 Mimas - impact crater - Saturn - moon - Sir William Herschel - spherical body - snowball - spacecraft Cassini

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان