دنباله‌دارهایی با مدار ۴۰۰۰ ساله هم می‌توانند بارش شهابی در زمین پدید آورند
 |
| جریان شهاب‌واره‌ها از دنباله‌دار بلند-دوره‌ی تاچر بر پایه‌ی داده‌های کمز. این شهاب‌واره‌ها بارش شهابی شلیاقی را پدید می‌آورند. بیضی آبی بیرونی مدار نپتون است |
دنباله‌دارهایی که در مدارهای یسیار کشیده به گرد خورشید می‌گردند آوارهای خود را در فضایی بسیار گسترده پخش می‌کنند به گونه‌ای که بارش‌های شهابی‌شان را به سختی می‌توان شناسایی کرد.
اکنون دکتر پیتر جنیسکنز از بنیاد ستی (SETI) و مرکز پژوهشی ایمز ناسا و همکارانش می‌گویند می‌توانند بارش‌های شهابی از پسماندهای به جا مانده در مسیر دنباله‌دارهایی با دوره‌های مداریِ کمتر از ۴۰۰۰ سال شناسایی کنند.
دوربین‌های ویدیویی نورِ کم برای ردگیری حرکت شهاب‌ها در هوای زمین، با بهره از مثلث‌سازی و محاسبه‌ی مدار شهاب‌واره‌ها در فضا به کار می‌روند.
در چند سال گذشته، شبکه‌ی دوربین‌های کم‌نورِ "کَمز" (دوربین‌هایی برای دیده‌بانی شهاب‌ها در سرتاسر آسمان، CAMS) کم کم گسترش یافته و همراه با شبکه‌های ویدیوییِ دیگر، بر شمار کل ویدیوها در پایگاه داده‌ی مدارهای شهاب‌واره‌ها افزوده است.
دکتر جنیسکنز که رهبر پروژه‌ی کمز است می‌گوید: «این یک آگاهی موقعیتی برای دنباله‌دارهایی با توان خطرزایی پدید می‌آورد، دنباله‌دارهایی که آخرین مدارِ نزدیک-زمینِ آنها به ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد می‌رسد.»
دکتر جنیسکنز و نویسندگان همکارش در پایگاه داده‌ی کمز به جستجوی بارش‌های شهابی‌ای پرداختند که مرتبط با دنباله‌دارهای شناخته شده‌ی بلند-دوره هستند.
آنها می‌گویند: «تا همین اواخر، تنها پنج دنباله‌دار بلند-دوره را که جرم مادریِ یکی از بارش‌های شهابی‌مان هستند می‌شناختیم، ولی اکنون نه تای دیگر را شناسایی کرده‌ایم، شاید تا ۱۵ تا.»
این اخترشناسان همچنین پی بردند که بارش‌های شهابیِ دنباله‌دارهای بلند-دوره می‌توانند تا چند روز ادامه داشته باشند.
دکتر جنیسکنز می‌گوید: «این مرا شگفت‌زده کرد. این احتمالا بدین معناست که این دنباله‌دارها چندین بار در گذشته به سامانه‌ی خورشیدی برگشته بودند و همزمان، مدارهایشان هم به آهستگی با گذشت زمان تغییر می‌کرده.»
داده‌های کمز همچنین نشان دادند که پراکنده‌ترین بارش‌های شهابی بیشترین درصدِ شهاب‌واره‌های کوچک را در بر دارند.
دکتر جنیسکنز می‌گوید: «احتمالا پراکنده‌ترین بارش‌ها کهن‌ترین بارش‌ها هستند.»«پس این می‌تواند بدین معنی باشد که شهاب‌واره‌های بزرگ‌تر با گذشت زمان به شهاب‌واره‌های کوچک‌تر بخش می‌شوند.»
دنباله‌دارها تنها بخش کوچکی از همه‌ی اجرام برخوردی به زمین را تشکیل می‌دهند، ولی به باور اخترشناسان، آنها (دنباله‌دارها) برخی از بزرگ‌ترین رویدادهای برخوردی در تاریخ زمین را هم پدید آورده‌اند زیرا می‌توانند بزرگ باشند و نیز به دلیل این واقعیت که مدارهایشان به گونه‌ایست که می‌توانند با سرعت بالا برخورد کنند.
دکتر جنیسکنز می‌گوید": «شاید در آینده با رصدهای بیشتر بتوانیم بارش‌های کم‌نورتر را هم بیابیم و رد مدار دنباله‌دارهای مادریشان در مدارهایی از این هم بلندتر دنبال کنیم.»
یافته‌های این گروه در نشریه‌ی ایکاروس منتشر شده است.
-------------------------------------------
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky
واژه‌نامه:
منبع: sci-news
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر