"رویداد پایانی" خورشید نزدیک است!
 |
| پویانمایی: نوارهای مغناطیسی با بار مخالف (سرخ و آبی) به سوی استوا می‌روند و با رسیدن به هم، سر به سر شده و آغازگر چرخه‌ی بعدی خورشیدی می‌شوند. اندازه‌ی بزرگ‌تر (۵.۸ مگ) |
شاید چیزی بزرگ بخواهد روی خورشید رخ دهد. اسکات مکینتاش، فیزیکدان خورشیدی در مرکز ملی پژوهش‌های جَوی (ان‌سی‌ای‌آر) می‌گوید: «ما این را "رویداد پایانی" (Termination Event) می‌خوانیم و رخ دادن آن بسیار بسیار نزدیک است.»
اگر تاکنون چیزی درباره‌ی "رویداد پایانی" نشنیده‌اید بدانید که تنها نیستید. بسیاری از پژوهشگران هم هرگز چیزی درباره‌اش نشنیده‌اند. این یک انگاره‌ی به نسبت تازه در فیزیک خورشیدی است که از سوی مکینتاش و همکارش باب لیمن از دانشگاه مریلند، بالتیمور کاونتی پشتیبانی می‌شود.
به گفته‌ی این دو دانشمند، نوارهای پهنی از مغناطیس دارند روی سطح خورشید جابجا می‌شوند. هنگامی که نوارهایی با بار مخالف در استوا به هم برخورد می‌کنند، نابود می‌شوند (یا "پایان می‌یابند"). هیچ انفجاری در کار نیست؛ این مغناطیس است، نه پادماده. با این همه، رویداد پایانی موضوع مهمی‌ست. این می‌تواند چرخه‌ی بعدی خورشیدی را به دنده‌ی بالاتری ببرد [شدت دهد].
مکینتاش می‌گوید: «اگر رویداد پایانی همان‌گونه که انتظار داریم به زودی رخ دهد، چرخه‌ی خورشیدی ۲۵ می‌تواند شدتی پیدا کند که با نیرومندترین چرخه‌ها از زمان آغاز ثبت چرخه‌ها تاکنون هماوردی کند.»
این بدون گزافه‌گویی چیزی چالش‌برانگیز است. بیشتر فیزیکدانان خورشیدی بر این باورند که چرخه‌ی ۲۵ ضعیف خواهد بود، مانند چرخه‌ی کم‌جان ۲۴ که در ۲۰۱۲-۲۰۱۳ به سختی به اوج رسید. مدل‌های رایجِ دینام مغناطیسی درونی خورشید یک چرخه‌ی کم‌جان را پپش‌بینی می‌کنند و حتی پنداشتِ "پایانگرها" را هم در بر نمی‌گیرند.
مکینتاش با خنده می‌گوید: «چه می‌توانم بگویم؟ ما بدعت‌گذاریم.»
 |
| پیش‌بینی رسمی برای چرخه‌ی خورشیدی ۲۵ ضعیف است (سرخ)، ولی مکینتاش و لیمن می‌گویند این چرخه بیشتر همانند شدیدترین چرخه‌های گذشته خواهند بود |
این پژوهشگران استدلال‌های خود را در شماره‌ی دسامبر ۲۰۲۰ نشریه‌ی پژوهشی سولار فیزیکز منتشر کردند. آنها با بررسی داده‌های ۲۷۰ ساله‌ی لکه‌های خورشیدی دریافتند که رویدادهای پایانی هر چرخه‌ی خورشیدی را از چرخه‌ی بعدی جدا می‌کنند، چرخه‌هایی که تقریبا هر ۱۱ سال رخ می‌دهند، با تاکید روی "تقریبا". بازه‌ی میان رویدادهای پایانی ۱۰ تا ۱۵ سالست و این کلید پیش‌بینی چرخه‌ی خورشیدی است.
لیمن توضیح می‌دهد: «ما دریافتیم که هر چه بازه‌ی زمانی میان پایانگرها بلندتر باشد، چرخه‌ی بعدی ضعیف‌تر خواهد بود. بر خلاف آن، هر چه بازه‌ی میان پایانگرها کوتاه‌تر باشد، چرخه‌ی خورشیدی بعدی نیرومندتر خواهد بود.»
نمونه: چرخه‌ی ۴ با یک پایانگر در سال ۱۷۸۶ آغاز شد و با پایانگری در ۱۸۰۱ پایان یافت، پس از ۱۵ سالِ بی‌سابقه. چرخه‌ی پس از آن، چرخه‌ی ۵، به گونه‌ای باورنکردنی ضعیف بود، با اوجِ تنها ۸۲ لکه‌ی خورشیدی. این چرخه (چرخه‌ی ۵) به عنوان آغاز "کمینه‌ی بزرگ دالتون" شناخته می‌شود.
چرخه‌ی خورشیدی ۲۵ دارد با روندی وارونه (برعکس) پیش می‌آید. این چرخه به جای یک بازه‌ی بلند، به نظر می‌رسد دارد در پی یک بازه‌ی بسیار کوتاه می‌آید، تنها ۱۰ سال پس از رویاد پایانی‌ای که چرخه‌ی خورشیدی ۲۴ را آغاز کرده بود. چرخه‌هایی که در گذشته در پی چنین بازه‌های کوتاهی آمده بودند از نیرومندترین چرخه‌ها در تاریخِ ثبت شده شناخته می‌شوند.
این نظریه‌ها شاید چالش‌برانگیز باشند، ولی ویژگی خوبی دارند که برای همه‌ی دانشمندان باارزش است: آنها آزمون‌پذیرند. اگر رویداد پایانی به زودی رخ دهد و چرخه‌ی خورشیدی ۲۵ هم سر به فلک بگذارد، شاید این "بدعت‌گذاران" به راستی چیزی را یافته باشند.
-------------------------------------------
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky
واژه‌نامه:
منبع: اسپیس‌ودر
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر