چهار سیاره سرگردان به کمک یک پدیده نسبیتی در داده‌های فضاپیمای کپلر یافته شدند
 |
| برداشت هنری از یک سیاره‌ی تنها و بی‌میزبان سرگردان در فضا |
اخترشناسان با بهره از داده‌های ماموریت کی۲ی تلسکوپ فضایی کپلر ناسا چهار پدیده‌ی ریزهمگرایی گرانشی را یافته‌اند که با سیاره‌هایی آزاد و سرگردان در فضا با جرمی هم‌اندازه‌ی زمین سازگارند.
ریزهمگرایی گرانشی یک پدیده‌ی دیداری است که آلبرت اینشتین آن را در سال ۱۹۳۶ به کمک نظریه‌‌ی نسبیت عام خود پیش‌بینی کرده بود.
هنگامی که یک ستاره در آسمان از دید ما تقریبا از جلوی یک ستاره‌ی دیگر می‌گذرد، نور ستاره‌ی پشتی که در پس‌زمینه است در راهِ رسیدن به چشم ما، توسط کشش گرانشی ستاره‌ی جلویی خم می‌شود.
در این روند، ستاره‌ی جلویی به یک ذره‌بین مجازی تبدیل شده، درخشش ستاره‌ی پشتی را افزایش می‌دهد و اخترشناسان می‌توانند ستاره‌ی جلویی را "ستاره‌ی عدسی" بدانند.
اگر ستاره‌ی عدسی یک سامانه‌ی سیاره‌ای پیرامونش داشته باشد، این سیاره‌ها هم می‌توانند مانند عدسی‌هایی رفتار کنند و هر یک به تنهایی یک دگرگونی و اعوجاجِ کوتاه-مدت در نور ستاره‌ی پشتی پدید بیاورند.
از هر یک میلیون ستاره‌ی کهکشان راه شیری تقریبا یکی در هر زمان دستخوش ریزهمگرایی می‌شود، ولی تنها انتظار می‌رود چند درصد از آنها توسط سیاره‌های فراخورشیدی دچار چنین اثری شوند.
دکتر ایان مکدانلد، اخترشناس مرکز اخترفیزیک جادرل بنک در دانشگاه منچستر و دانشگاه آزاد انگلستان می‌گوید: «یافتن این نشانه‌ها بی‌اندازه دشوار است.»«ما در رصدهایمان یک تلسکوپ پیر و رنجور با دید تار را رو به یکی از شلوغ‌ترین و انبوه‌ترین بخش‌های آسمان تنظیم کردیم، جایی که هزاران ستاره‌ی درخشان با نور متغیر دارد و هزاران سیارک از برابر میدان دید می‌گذرند.»
«ما کوشیدیم در این آشفته بازار، روشن‌تر شدن‌های ویژه و نمایانی را که در اثر سیاره‌ها رخ می‌دادند بیرون بکشیم و برای هر سیگنالی تنها یک شانس داشتیم که تا پیش از ناپدید شدنش آن را ببینیم.»«تقریبا به سختیِ جستجوی چشمکِ یک پروانه در میانه‌ی یک بزرگراه و تنها با یک دوربین دستی است.»
پویانمایی هنری از یک سیگنال ریزهمگرایی گرانشی از دید زمین
دکتر مکدانلد و همکارانش داده‌های درون بایگانی شده‌ی ماموریت کی۲ی تلسکوپ فضایی کپلر ناسا در سال ۲۰۱۶ را بررسی کردند.
آنها ۲۷ سیگنال کوتاه-دوره را که نامزد ریزهمگرایی بودند و در بازه‌های زمانی میان یک ساعت و ۱۰ روز تغییر می‌کردند یافتند. بسیاری از آنها پیش‌تر در داده‌هایی که همزمان از روی زمین به دست آمده بودند هم دیده شده بودند. ولی چهار تا از کوتاه‌ترینِ این رویدادها که تازه یافته شدند با سیاره‌هایی با جرم همانند زمین سازگار بودند.
این رویدادهای تازه هیچ سیگنال بلندتری که بتواند با ستاره‌ی میزبان همخوانی داشته باشد را با خود نداشتند، چیزی که نشان می‌دهد این رویدادهای تازه احتمالا دستاورد سیاره‌های تنها و سرگردان شناور در فضا هستند.
دکتر ایمن کرینز، اخترشناس مرکز اخترفیزیک جاردل بنک در دانشگاه منچستر می‌گوید: «کپلر چیزی را که برایش طراحی نشده بود در بایگانی دارد- ارایه‌ی شواهد فریبنده‌ی بیشتر برای وجود جمعیتی از سیاره‌های شناور آزاد به جرم زمین.»«اکنون این تلسکوپ کار را به ماموریت‌های دیگری که برای یافتن چنین نشانه‌هایی طراحی خواهند شد می‌سپرد، نشانه‌هایی آن چنان گریزان که خود اینشتین هم فکر می‌کرد بعید است هرگز یافته شوند.»
یافته‌های این پژوهش ماهنامه‌ی انجمن سلطنتی اخترشناسی منتشر شده است.
--------------------------------------------
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky
واژه‌نامه:
منبع: sci-news
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر