تصویرهای "کاوشگر امید" از شفق‌های گسسته مریخ

عکس‌های فضاپیما امید از شفق‌های گسسته‌ی بهرام. هلال روشن سمت روزِ سیاره را نشان می‌دهد. شفق‌های گسسته مانند لکه‌هایی روشن روی سمت شب سیاره دیده می‌شوند

فضاپیمای مدارگرد بهرامِ امارات بهترین تصویرها تا به امروز را از شفق‌های پراکنده‌ی سیاره‌ی سرخ گرفته. این عکس‌های فضاپیمای امید (امل) می‌توانند به ما کمک کنند تا دریابیم بهرام چگونه جو انبوه و چگالی که میلیاردها سال پیش داشت را از دست داده.

شفق‌ها زمانی رخ می‌دهند که ذرات پرانرژی به جو یک سیاره کوبیده می‌شوند و با انرژی دادن به اتم‌های درونش، آنها را به تابش وامی‌دارند. روی زمین، این ذرات در راستای میدان مغناطیسی سیاره‌مان به سوی قطب‌ها هدایت می‌شوند، ولی سیاره‌ی بهرام (مریخ) چنین میدان مغناطیسی سرتاسری‌ای ندارد.

با این همه، از آنجایی که بهرام روزگاری یک میدان مغناطیسی داشته، هنوز بخش‌هایی از پوسته‌اش مغناطیسی هستند و پدیده‌ای به نام "شفق گسسته" (discrete) می‌تواند روی این بخش‌های مغناطیسی رخ بدهد.

تابش لکه لکه‌ی شفق‌های بهرام باید به هنگام شب دیده شود، ولی تاکنون هرگز در نور دیدنی (مریی) دیده نشده. جاستین دیگن، یکی از اعضای گروه این ماموریت از دانشگاه کلرادو، بولدر می‌گوید: «شفق‌ها کم‌نورند و همه ی دستگاه‌های حسمند به نور دیدنی در بهرام برای گرفتن تصویر در نور روز ساخته شده‌اند.»

کاوشگر امید عکس‌هایش را در نور فرابنفش گرفته، در طول موج‌هایی کوتاه‌تر از آنهایی که فضاپیماهای دیگر در بهرام برای گرفتن عکس به کار می‌بردند. و هین به امید امکان داده تا شفق‌ها را با جزییاتی بیشتر به تصویر بکشد.

برداشت هنری از شفق‌های گسسته در سمت شب سیاره‌ی بهرام- تصویر بزرگ‌تر

شناخت شفق‌های گسسته‌ی بهرام می‌تواند به پژوهشگران کمک کنند تا دریابند که این سیاره چگونه از یک دنیای احتمالا زیست‌پذیر با جو انبوه به سیاره‌ای خشک و تقریبا بی‌هوایی که امروزه می‌بینیم ترادیسی یافت. دیگن می‌گوید: «پرسش اینست، انرژی چگونه وارد سامانه شده و جو بالایی را از آن دور می‌کند، و شفق‌ها درست همین را ریشه‌یابی می‌کنند.»

کاوشگر امید این عکس‌ها را کمی پس از ورودش به مدار بهرام در اوایل ۲۰۲۱ گرفت. ماموریت آن برای دو سال برنامه‌ریزی شده و بنابراین در ادامه‌ی ماموریت آن باید بتوانیم این شفق‌ها را با دقت بیشتری بررسی کنیم.

هسا المطروشی، رهبر علمی ماموریت می‌گوید: «می‌توانیم به طور بسیار منظم این گونه عکس‌ها را بگیریم، بنابراین انتظار دیدن عکس‌های پیاپی‌تری از این شفق‌ها هر زمان که رخ دهند را داریم، و این به ما اجازه خواهد داد تا به بررسی شفق‌های گسسته‌ی بیشتر و چراییِ رخ دادن آنها بپردازیم.»


--------------------------------------------

تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky

واژه‌نامه:

United Arab Emirates - Mars - orbiter - Red Planet - aurora - Hope spacecraft - atom - Earth - pole - planet - magnetic field - crust - discrete aurora - visible light - Justin Deighan - University of Colorado Boulder - ultraviolet - wavelength - Hessa Al Matroushi

منبع: نیوساینتیست
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

0 دیدگاه شما:

Blogger template 'Browniac' by Ourblogtemplates.com 2008

بالای صفحه