یک ستاره در هفت آسمان: رنگ‌های حلقه، رنگ‌های ستارگان

چه می‌شد اگر می‌توانستید همه‌ی رنگ‌های سحابی حلقه را جداجدا ببینید؟ و همچنین رنگ‌های ستارگان پیرامونش را؟
یک فناوری برای این کار هست.
تصویری که اینجا می‌بینید سحابی حلقه (ام۵۷) و ستارگان نزدیکش را به کمک چنین فناوری‌ای نشان می‌دهد، در این نمونه، با یک توری پراش منشور-مانند.
سحابی حلقه در این روش تنها چند بار نمایان شده، زیرا بیشتر نوری که می‌گسیلد تنها در چند رنگ است.
درخشان‌ترین رنگ‌های گسیلیده از هیدروژن (سرخ) و اکسیژن (آبی) هستند که در سمت چپِ مرکز تصویر، مانندِ دو تصویر تقریبا برهمنهاده دیده می‌شوند.
تصویر سمت راست مرکز نماد رنگ‌های آمیخته‌ایست که به طور معمول دیده می‌شود.
ولی ستارگان بیشترِ نوری که می‌گسیلند از همه‌ی رنگ‌ها در سرتاسر طیف نور دیدنی (مریی) است.
این رنگ‌ها با هم یک ردِ تقریبا پیوسته می‌سازند؛ به همین دلیلست که اینجا ستارگان را مانند رگه‌های چندرنگی می‌بینیم.
شکستن و بخش کردن نور اجرام به رنگ‌های گوناگون از دید علمی سودمند است زیرا می‌تواند عنصرهای سازنده‌ی آن جرم، سرعت جابجایی آن [به روش طیف‌سنجی داپلر] و فاصله اش از زمین [به بهره از سرخگرایی یا انتقال به سرخ] را آشکار سازد.
سحابی سیاره‌نمای حلقه پهنایی نزدیک به ۱ سال نوری دارد و با فاصله‌ی حدود ۲۰۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی دیگ‌پایه (چنگ رومی، شلیاق) دیده می‌شود.