یک ستاره در هفت آسمان: میماس روشن از نور مادر

در این تصویر نیمکره‌ای از میماس، ماه سیاره‌ی کیوان (به عربی: زحل) را می‌بینیم که همیشه رو به این سیاره است [مانند ماه خودمان که همیشه یک سمتش رو به زمینست-م].

این نیمکره اینجا در گام هلالست- باریکه‌ای از آن غرق در نور خورشیدست و بخش بزرگ سمت چپش هم در تاریکی فرو رفته.

این نمای موزاییکی در ۳۰ ژانویه‌ی ۲۰۱۷، توسط فضاپیمای کاسینی و هنگامی که داشت برای واپسین بار از کنار میماس می‌گذشت گرفته شد. در زمان گرفته شدن عکس، فاصله‌ی کاسینی از میماس تنها ۴۵۰۰۰ کیلومتر بود و دوربینش تقریبا در راستای رو به خورشید بود.

دستاورد این گذر کاسینی، یکی از پُروضوح‌ترین عکس‌هایی بود که تاکنون از ماه یخی و پوشیده از دهانه‌ی میماس، که قطری نزدیک به ۴۰۰ کیلومتر دارد گرفته شده.

در تصویر دوم نگارشِ پرداخته (پردازش شده) از این تصویر را می‌بینید که نیمکره‌ی رو به کیوانِ میماس که در قفل گرانشی و چرخش هماهنگ با این سیاره است را بهتر نشان می‌دهد؛ در این نگارش، بازتاب نور خورشید از سطح کیوان (پرتوی کیوان‌تاب)، سمت چپ میماس را روشن کرده.

کاسینی در آن روز عکس دیگری هم از میماس گرفته بود که دهانه‌ی بزرگ هرشل روی سطح این ماه را نشان می‌داد (اینجا دیده بودید).