سیاره‌ای که هر سالش بیش از یک میلیون به درازا می‌کشد
 |
| فراسیاره‌ی کوکوناتز-۲بی (بالا، چپ) و ستاره‌ی میزبانش کوکوناتز-۲ای (پایین، راست) |
اخترشناسان در برنامه‌ی "کوکوناتز" (COCONUTS) یک فراسیاره‌ی (سیاره‌ی فراخورشیدیِ) غول‌پیکر را که به گردِ کوتوله‌ی سرخِ کم‌جرمی به نام "ال ۳۴-۲۶" می‌گردد به تصویر کشیده‌اند.
ستاره‌ی "ال ۳۴-۲۶" یک ستاره‌ی کوتوله از ره‌ی ام۳ است که با فاصله‌ی ۳۵ سال نوری از زمین، در صورت فلکی آفتاب‌پرست جای دارد. این ستاره که به نام‌های "کوکوناتز-۲ای" و "تی‌وای‌سی ۹۳۸۱-۱۸۰۹-۱" هم شناخته می‌شود، حدود یک سومِ جرم خورشید را دارد و سنش به چیزی میان ۱۵۰ و ۸۰۰ میلیون سال می‌رسد.
سیاره‌ی تازه به تصویر کشیده شده‌ی آن که "کوکوناتز-۲بی" نام دارد و پیش از این به نام "وایزپا جی۰۷۵۱۰۸.۷۹-۷۶۳۴۴۹.۶" هم شناخته می‌شد، ۶.۳ برابر سیاره‌ی مشتری جرم دارد. فاصله‌ی این سیاره از ستاره‌ی مادری‌اش ۶۴۷۱ ای‌یو (یکای اخترشناسی) است و هر ۱.۱ میلیون سال یک بار آن را دور می‌زند. اخترشناسان دمای آن راحدود ۳۴۳ درجه‌ی کلوین (۱۶۱ درجه‌ی سانتیگراد) برآورد کرده‌اند.
از دید بیننده‌ای که روی کوکوناتز-۲بی است، آسمان آن به دلیل مدار بسیار گسترده و نیز ستاره‌ی خنکش بسیار متفاوت با چیزیست که بیننده‌ای روی زمین می‌بیند. شب و روزش اساسا یکسان دیده خواهند شد، با ستاره‌ی میزبانش که مانند یک ستاره‌ی سرخ درخشان در آسمان تاریک پدیدار می‌شود.
ژوجیان ژانگ از بنیاد اخترشناسی دانشگاه هاوایی در مانوا می‌گوید: «سامانه‌ی کوکوناتز-۲ با داشتن یک سیاره‌ی غول‌پیکر در مداری فرا-گسترده و ستاره‌ی مرکزیِ بسیار خنک، نماینده‌ی یک سامانه‌ی سیاره‌ایِ بسیار متفاوت با سامانه‌ی خورشیدی ما است.»
به گفته‌ی این پژوهشگران، کوکوناتز-۲بی نزدیک‌ترین فراسیاره‌ی تصویربرداری شده به زمین تا به امروز است.
این دنیای بیگانه پس از فراسیاره‌ی "تی‌وی‌سی ۹۴۸۶-۹۲۷-۱بی" با فاصله‌ی مداری ۶۹۰۰ ای‌یو، دومین مدار گسترده، و همچنین پس از فراسیاره‌ی "دبلیودی ۰۸۰۶-۶۶۱بی" با دمای ۳۲۸ کلوین، کمترین دما را در میان فراسیاره‌های شناخته شده‌ی به تصویر کشیده شده تا به امروز دارد.
کوکوناتز-۲بی را می‌توان به کمک نوری که از گرمای درونیِ به جا مانده از زمان شکل‌گیری‌اش گسیلیده می‌شود به طور مستقیم تصویربرداری کرد. هرچند بروندهی انرژی از این سیاره بیش از یک میلیون بار کمتر از بروندهی انرژی از خورشید است، از همین رو تنها می‌‌تواند در طیف فروسرخ کم‌انرژی دیده شود.
دکتر مایکل لیو، او هم از بنیاد اخترشناسی دانشگاه هاوایی در مانوا می‌گوید: «آشکارسازی مستقیم و بررسی نورِ سیاره‌های غول گازی پیرامون ستارگان دیگر معمولا کار بسیار دشواری است، زیرا سیاره‌هایی که می‌یابیم به طور معمول مدارهای تنگی (فاصله‌های کمی از ستاره‌ی میزبانشان) دارند و بنابراین در نور خیره‌کننده‌ی آن گم می‌شوند.»«کوکوناتز-۲بی با فاصله‌ی مداری بسیار بزرگی که دارد یک آزمایشگاه بسیار خوب برای بررسی جو و همنهشِ یک سیاره‌ی غول گازی جوان خواهد بود.»
یافته‌های این دانشمندان در نشریه‌ی آستروفیزیکال جورنال لترز منتشر شده است.
--------------------------------------------
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky
واژه‌نامه:
منبع: sci-news
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر