یافتن یک ساختار گازی غول‌پیکر در کهکشان راه شیری که می‌تواند بازویی نویافته باشد

همان گونه که به طور شانسی اتاقی پنهان را در خانه‌تان پیدا می‌کنید، اخترشناسان هم دنباله‌ی گازی غول‌پیکری را در بخش‌های بیرونیِ خانه‌ی کهکشانی‌مان، را ه شیری یافته‌اند.

این ساختار نویافته که [به دلیلِ باریک و بلند بودنش] به نام "لوئی" (Cattail) نامیده شده، ۲۲ پارسک، برابر با ۷۱۷۵۴ سال نوری از مرکز کهکشان فاصله دارد و اخترشناسان می‌گویند احتمال می‌رود یک بازوی مارپیچی باشد که تاکنون آن را ندیده بوده‌ایم.

در پژوهش تازه‌ای که گزارش آن در نشریه‌ی آستروفیزیکال جورنال لترز منتشر خواهد شد، پژوهشگران توضیح داده‌اند که چگونه به کمک "تلسکوپ رادیویی کروی با دهانه‌ی ۵۰۰ متری" (فست، FAST) در چین، به جستجوی ابرهایی از گازهای اتمی خنثای هیدروژن (منطقه‌های اچ۱) در بخشی از آسمان، به فاصله‌ی ۴۵۶۶ سال نوری از خورشید پرداخته‌اند.

چنین ابرهایی اغلب درون بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری پیدا می‌شوند، هرچند تاکنون هیچ رشته‌ی گازی چشمگیری در ورای بیرونی‌ترین بازوی مارپیچی کهکشان که به نام "بازوی سپر-قنطورس بیرونی" (اواس‌سی) شناخته می‌شود دیده نشده است.

ولی نویسندگان این پژوهش با شگفتی، ساختاری از گاز را یافتند که دارد با میانگین سرعتِ ۱۵۰ کیلومتر بر ثانیه جابجا می‌شود، که نشان می‌داد "بسیار پشتِ اواس‌سی جای دارد."

لوئی یا Cattail
سرده‌ای از گیاهان گلدار که در تالاب‌ها می‌روید

پژوهشگران نوشته‌اند: «درازای این ساختار اچ۱ به ۳۵۸۸ سال نوری می‌رسد که به نظر می‌رسد دورترین و بزرگ‌ترین رشته‌ی غول‌پیکرِ شناخته شده‌ی کهکشان تا به امروز باشد و ما نامش را لوئی گذاشته‌ایم.»

با این همه، آنها پس از بازبُردِ (ارجاعِ) دوسویه‌ی مشاهداتشان با داده‌های پیمایشِ اچ۱ِ سراسر آسمانِ HI4PI محاسبه کردند که این ساختار هیولا بسیار بزرگ‌تر از برآوردهای آغازین است و درازایش به حدود ۵ کیلوپارسک (۱۶۳۱۰ سال نوری) می‌رسد.

اگرچه ممکن است لوئی تنها یک رشته‌ی گازیِ بیش از اندازه بزرگ باشد، ولی با بسیاری از قانون‌هایی که چنین ساختارهایی معمولا از آنها پیروی می‌کنند سازگار نیست. برای نمونه، جدا از اندازه‌ی بزرگش و فاصله‌ی دوری که از مرکز کهکشان دارد، به نظر نمی‌رسد پیوند و ارتباط فیزیکی‌ای با هیچ یک از بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری داشته باشد.

پژوهشگران بر پایه‌ی این مشاهدات دو توضیح احتمالی برای لوئی پیشنهاد کردند: «این ساختار یا  یک رشته‌ی غول‌پیکر به درازای ۱۶۳۰۸ سال نوری است، یا بخشی از یک بازوی نویافته در ئی‌اوجی (بیرونی‌ترین لبه‌ی کهکشان).»

بر پایه‌ی محاسبه‌های آنها، درازای لوئی تقریبا پنج برابرِ پهنایش است، یک نسبتِ نمود (نسبت تصویر) همسان با دیگر بازوهای مارپیچی کهکشان.

از سوی دیگر، این ساختار شکلِ درستِ یک بازوی مارپیچی را ندارد، هم‌تراز با محورِ تاب‌خورده‌ی بقیه‌ی کهکشان نیست. بنابراین گویا پژوهشگران پرسش‌هایشان در این گام بیشتر از پاسخ‌هایشان است و نمی‌توانند نتیجه‌ی استواری برای سرشت و چیستیِ راستین لوئی بگیرند.

آنها می‌پرسند: «اگر لوئی یک رشته‌ی گازی باشد که در آن سوی بازوی سپر-قنطورس بیرونی (اواس‌سی) جای دارد، چنین ساختار بزرگی (همین لوئی) چگونه پدید آمده است؟»«از سوی دیگر، اگر لوئی بخشی از یک بازوی مارپیچی نویافته در آن سوی اواس‌سی باشد، پرسش پیش می‌آید که چرا به طور کامل از تاب‌خوردگی کهکشان پیروی نمی‌کند.»

-------------------------------------------

تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

galaxy - Cattail - Milky Way - spiral arm - The Astrophysical Journal Letters - Five-hundred-meter Aperture Spherical radio Telescope - FAST - atomic hydrogen - H I - Outer Scutum-Centaurus - OSC - HI4PI - EOG - extreme outer galaxy -

منبع: iflscience

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان