وقتی شفق قطبی شفق قطبی نیست
در توفان زمین‌مغناطیسی هفته‌ی گذشته که از رده‌ی جی۲ بود، آسمان بر فراز آلبرتای کانادا با نورهای شمالی (شفق قطبی) -ونیز یک چیز دیگر- پوشیده شد. آلن دایر گزارش می دهد: «من از یک "سار" (SAR) عکس گرفتم، همان کمان سرخی که کهکشان راه شیری را در این نمای میدان‌گسترده قطع کرده است.»
کمان‌های "سرخ شفقی پایدار" (SARها) از خانواده‌ی شفق‌ها هستند ولی با آنها تفاوت دارند. شفق‌های ساده
هنگامی پدید می‌آیند که بارانی از ذرات پرانرژی در راستای خطوط میدان مغناطیسی به سوی قطب‌ها سرازیر شده و با برخورد به جو زمین در فرازای ۱۰۰-۲۰۰ کیلومتر، آن را مانند لامپ تصویر تلویزیون‌های رنگی قدیمی روشن می‌کنند.
سارها به شیوه‌ی دیگری پدید می‌آیند. آنها نشانه‌ای از این هستند که انرژی گرمایی دارد از سامانه‌ی جریان الکتریکی حلقه‌ای زمین به درونِ جوِ بالایی تراوش می‌کند. رنگ سرخ سارها دستاورد تابش اکسیژن اتمی در فرازای حدود ۴۰۰ کیلومتر است- بسیار بالاتر از شفق‌های معمولی.
سارها در سال ۱۹۵۶، در سپیده‌دم عصر فضا یافته شده و تاکنون صدها بار توسط دوربین‌های ماهواره‌ها
به تصویر کشیده شده‌اند. ولی بیشتر شکارچیان شفق‌ها تاکنون هرگز یک سار
ندیده‌اند زیرا این پدیده‌ها به طور معمول کم‌نورتر از آنند که با چشم
نامسلح دیده شوند.
در حقیقت دایر می‌گوید این سار «با چشم دیده نمی‌شد، ولی دوربین من آن را به سادگی ثبت کرد که داشت به آهستگی می‌چرخید و از خاور به سوی باختر جابجا می‌شد.»
-------------------------------------------------
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky
واژه‌نامه:
منبع: اسپیس‌ودر
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر