یک ستاره در هفت آسمان: تیرهایی که همه از یک جا می‌آیند

این شهاب‌ها از کجا دارند می‌آیند؟

اگر جهتشان در آسمان را بگوییم، پاسخش صورت فلکی دوپیکر (جوزا) است.

از همین روست که بارش شهابیِ بزرگِ ماه دسامبر که هر سال در آوریل به اوج می‌رسد به نام بارش دوپیکری (جوزایی) شناخته می‌شود- همه‌ی این شهاب‌ها به نظر می‌رسد از یک نقطه‌ی کانونی در صورت فلکی دوپیکر بر زمین می‌بارند.

ولی اگر سه‌بعدی و جرم مادری‌شان را بگوییم، پاسخش اینست که ذرات و سنگریزه‌های پدیدآوردنده‌ی بارش دوپیکری همگی از سیارک شگفت‌انگیزِ "۳۲۰۰ فیتون" جدا شده‌اند که دارای مدارِ به خوبی شناخته شده‌ای به گرد خورشید است، و بخشی از این مدار که به زمین نزدیک می‌شود در برابر صورت فلکی دوپیکر جای گرفته.

بنابراین هر گاه زمین از این مدار می‌گذرد (این مدار را قطع می‌کند)، کانونِ فرود آوارهای دنباله‌دار هم در دوپیکر دیده می‌شود.

آنچه اینجا می‌بینید پیوندی از چندین تصویر است که در شب ۱۴ دسامبر ۲۰۲۰، به هنگام بارش شهابی دوپیکری آن سال گرفته شده بودند و با هم رد بیش از ۲۰۰ شهاب درخشان را نشان می‌دهند.
بهترین بارش شهابی ماه نوامبر، بارش شیری (اسدی)، دیشب به اوج رسید و امشب هم در این اوج می‌ماند.
شوربختانه امسال، بیشینه‌ی این بارش به هنگام سپیده‌دم است و ماه نیز که در گامِ گوژ است به شدت می‌درخشد، چیزی که دیدنِ شهاب‌های کم‌نور را دشوار می‌کند.
هر چند که در هر ساعت، چند شهابِ درخشانِ شیری را باید بتوان دید.

--------------------------------------------------