یک ستاره در هفت آسمان: غبار و فواره در شاه‌تخته

از نگاه برخی، این مانند یک کندو به نظر می‌رسد.

ولی واقعیت اینست که آنچه در این تصویرِ تلسکوپ فضایی هابل می‌بینید ستونی از غبار کیهانی به بلندی دو سال نوریست که "هربیگ-هارو ۶۶۶" (اچ‌اچ ۶۶۶) در آن پنهان شده، یک ستاره‌ی نوزاد که فواره‌هایی نیرومند به بیرون می‌افشاند.

این ساختار در یکی از بزرگ‌ترین مناطق ستاره‌زایی کهکشان خودمان جای دارد: سحابی شاه‌تخته (کارینا) در فاصله‌ی ۷۵۰۰ سال نوری زمین که در آسمان شب‌های نیمکره‌ی جنوبی می‌درخشد.

ساختار لایه‌ای این جرم دستاورد بادها و پرتوهای ستارگان بزرگ، جوان و داغ سحابی شاه‌تخته است که برخی از آنها هنوز گام‌های پیدایش خود را در دل این سحابی می‌گذرانند.

در طیف فروسرخ که پرتوهایش می‌توانند در غبارهای سحابی رخنه کنند، دو فواره‌ی باریک و پرانرژی آشکار می‌شود که دارند از این ستاره‌ی نوزاد و همچنان نهفته بیرون می‌زنند.