همکاری‌های فضایی با روسیه در هاله‌ای از ابهام- از همه مهم‌تر، پرتاب مریخ‌نورد اروپایی "روزالیند فرانکلین"

برداشت هنری از خودروی روزالیند فرانکلی در سیاره‌ی سرخ

سازمان فضایی اروپا قرارست در ماه سپتامبر خودروی روزالیند فرانکلین اگزومارس را با یک موشک روسی پرتاب کند و ماهواره‌های یک شرکت نیمه‌دولتی انگلیس هم قرار است در ۴ مارس با موشک روسی به فضا بروند.

ولی یورش روسیه به اوکراین می‌تواند بر فعالیت‌های فضایی هم اثر بگذارد و هر دوی این ماموریت‌های گفته شده را در هاله‌ای از ابهام فرو ببرد.

یکی از پرسش‌های اصلی تاکنون این بوده که آیا همکاری روسیه با ناسا در ایستگاه فضایی بین‌المللی (آی‌اس‌اس) می‌تواند ادامه یابد یا نه. هم‌اکنون هفت فضانورد -چهار آمریکایی، دو روسی و یک آلمانی- در ایستگاه هستند. چهار فضانورد خصوصی دیگر هم از آمریکا، اسراییل و کانادا در ماه آینده با یک موشک اسپیس‌ایکس روانه‌ی ایستگاه خواهند شد.

ناسا تاکنون گفته که با وجود تحریم‌های سنگین برای روسیه از سوی کشورهای سراسر جهان، آی‌اس‌اس تاثیری نخواهد گرفت. این سازمان در بیانیه‌ای گفت: «معیارهای تازه‌ی کنترل صادرات برای اجازه دادن به همکاری‌های فضایی غیرنظامی آمریکا و روسیه ادامه خواهند یافت.»«هیچ تغییری در پشتیبانی سازمان ناسا برای عملیات ادامه‌دار در مدار و ایستگاه زمینی برنامه‌ریزی نشده.»

یورش‌های پیشین روسیه به کریمه در ۲۰۱۴ و گرجستان در ۲۰۰۸ به تغییری در برنامه‌های آیاسا نیانجامید، ولی در روز ۲۴ فوریه، دمیتری روگوزین، رییس سازمان فضایی روسیه روسکاسموس در توییتی هشدار داد که تحریم‌های آمریکا در برابر روسیه می‌تواند برای همکاری در آی‌اس‌اس "ویران‌کننده" باشد.

بی‌قطعیتی برای پروژه‌های فضایی اروپا بسیار بیشتر است. روسیه بناست دو ماموریت کلیدی را برای سازمان فضایی اروپا (اِسا) راه بیندازد. نخست، مریخ‌نورد روزالیند فرانکلین که بخشی از برنامه‌ی اگزومارس است و باید در ماه سپتامبر در جستجوی زندگی در سیاره‌ی سرخ روانه‌ی بهرام شود. ماموریت دوم، تلسکوپ فضایی اقلیدس است که با هدف بررسی ماده‌ی تاریک و انرژی تاریک، برای پرتاب در اوایل ۲۰۲۳ برنامه‌ریزی شده.

کریس لی، دانشمند ارشد پیشین سازمان فضایی انگلیس می‌گوید: «روسیه با همکاری در یک ماموریت بهرام اعتبار بسیاری به دست می‌آورد.»«هنگامی که جنگی در اوکراین در جریانست چگونه می‌توانیم آن را تحریم کنیم؟»

این خودرو [روزالیند فرانکلین] پیش‌تر هم از ۲۰۲۰ به تاخیر افتاده بود، تا اندازه‌ای به دلیل دنیاگیری کورونا. اگر دوباره به تاخیر بیفتد تا از همکاری روسیه جلوگیری شود، پنجره‌ی پرتاب بعدی در ۲۰۲۴ خواهد بود. ولی روسیه همچنین بنا بود سامانه‌ی فرود خودرو را هم فراهم کند، پس یک سامانه‌ی تازه باید از نو ساخته شود. لی می‌گوید: «مایه‌ی شگفتی بسیار خواهد بود اگر بشود همه‌ی اینها را در دو سال انجام داد.»

یوزف آشباخر، مدیر کل اِسا می‌گوید فعلا همکاری‌ها ادامه خواهند داشت. وی در توییتی نوشت: «همکاری فضایی غیرنظامی همچنان یک پل می‌ماند. اسا به کار روی همه‌ی برنامه‌هایش ادامه خواهد داد، از جمله آی‌اس‌اس و اگزومارس.»«همچنان دگرگونی‌های وضعیت را هم زیر نظر داریم.»

شرکت ماهواره‌ای وان‌وب (OneWeb) با فوری‌ترین چالش روبروست. این شرکت که دولت انگلستان ۳۷۰ میلیون پوند در آن سهم دارد، در فرآیندِ به کار گیریِ اَبَرناوگانی از ماهواره‌هاست که می‌توانند اینترنت را در سراسر جهان پخش کنند. تاکنون، بیش از ۴۰۰ ماهواره در ۱۳ پرتاب به پرواز در آمده، همگی هم با موشک‌های روسی سایوز. دستکم پنج پرتاب دیگر برنامه‌ریزی شده، از جمله یکی در ۴ مارس از پایگاه بایکونور روسیه در قزاقستان.

آناتولی زاک، سردبیر تارنمای RussianSpaceWeb.com می‌گوید: «پویش پرتاب در گام‌های پایانی‌اش است.»«بسیاری از کارها انجام شده، پس کسی چه می‌داند چه پیش خواهد آمد. به نظر می‌رسد دارد در این نقطه پیش می‌رود.» هم شرکت وان‌وب و هم دولت انگلیس از نظر دادن در این باره خودداری کردند، هرچند که نخست وزیر انگلیس، بوریس جانسون روز ۲۴ فوریه در مجلس عوام گفت "دشوار است" که ببینیم همکاری علمی با روسیه چگونه می‌تواند به طور عادی ادامه بیابد.

این درگیری پرسش‌های مهمی را درباره‌ی همکاری‌های آینده با روسیه درفضا پیش آورده، از جمله هدف کنونی ناسا برای فرستادن دوباره‌ی فضانوردان به ماه، برنامه‌ای که بسیاری از اَنبازهای (شریک‌های) بین‌المللی برای پیوستن به آن نام نوشته‌اند- ولی نه روسیه. برایان ویدن از سازمان پشتیبانی (حمایت) از فضای Secure World Foundation می‌گوید: «شانس خوبی هست که آی‌اس‌اس پابرجا بماند.»«شوربختانه، چشم‌انداز همکاری آمریکا و روسیه فراتر از آی‌اس‌اس بسیار مبهم است.»


--------------------------------------------------

تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

European Space Agency - Rosalind Franklin ExoMars - Russia - UK - Ukraine - Mars rover - OneWeb - NASA - International Space Station - ISS - Germany - US - Israel - Canada - SpaceX - Crimea - Georgia - Dmitry Rogozin - Rosocosmos - ESA - Red Planet - Euclid space telescope - dark matter - dark energy - Mars - Chris Lee - UK Space Agency - coronavirus - pandemic - Josef Aschbacher - stake - megaconstellation - Soyuz - Baikonur Cosmodrome - Kazakhstan - Anatoly Zak - RussianSpaceWeb.com - prime minister - Boris Johnson - House of Commons - moon - Brian Weeden - space advocacy - Secure World Foundation
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

فوران‌های زودگذر رادیویی تکرارشونده به گونه‌ی شگفت‌انگیزی آشنا به نظر می‌رسند

* این سیگنال‌های نیرومند می‌توانند از یک مغاختر (مگنتار) آمده باشند.

دانشمندان با نگاهی دقیق به یک رشته درخش‌های تابناک و رازگونه در کهکشانی در فاصله‌ی ۱۲ میلیون سال نوری زمین دستخوش یک حس آشناپنداری (دژاوو) شدند.

برداشت هنری از فوران‌های زودگذر رایویی‌ای که از کهکشان ام۸۱ می‌آیند

درخش‌هایی (برق‌هایی) با نام فوران‌های رادیویی زودگذر بازآینده (تکرارشونده) همانندی شگفت‌انگیزی با درخش‌هایی که در سحابی خرچنگ یافته شده‌اند دارند. سحابی خرچنگ پسماند پرآوازه‌ایست که از یک ابرنواختر باستانی به جا مانده، انفجاری ستاره‌ای که مردمان سال ۱۰۵۴ ترسایی آن را دیدند و در فرهنگ‌های جداگانه‌ای از آن یاد شده. به گفته‌ی پژوهشگران، این پسماند رنگارنگ درخش‌های تابناکی را نمایش داده که بسیار همانند اف‌آربی‌هایی هستند که به تازگی در کهکشان مسیه ۸۱ (ام۸۱) رخ داده و دریافت شده است.

کنزی نیمو، دانشجوی دکترای اخترشناسی در بنیاد اخترشناسی رادیویی هلند و دانشگاه آمستردام می‌گوید: «برخی از سیگنال‌هایی که اندازه‌گیری کردیم کوتاه و بی‌اندازه نیرومند هستند، درست مانند برخی از سیگنال‌های تپ‌اختر خرچنگ.»

انفجاری که به پیدایش سحابی خرچنگ انجامید در روز ۴ ژوییه‌ی ۱۰۵۴ به دست اخترشناسان چینی که یک ستاره‌ی تازه یا "مهمان" را بالای شاخ جنوبی گاو [صورت فلکی گاو] دیدند ثبت شد. به نوشته‌ این ستاره‌شناسان، این مهمان تا ۲۳ روز با درخششی ۶ برابر پرنورتر از ناهید در آسمان می‌درخشید. این ستاره تا حدود دو سال پس از انفجار هم دیده می‌شد و اخترشناسان ژاپنی و مسلمان هم آن را ثبت کردند.

این پسماند با تلسکوپ بهترین نما را دارد و این بدین معناست که سحابیِ پدید آمده در این ابرنواختر تنها نخستین بار در سال ۱۷۳۱ به دست ستاره‌شناس انگلیسی، جان بِویس دیده شد. سستاره‌شناس فرانسوی شارل مسیه هم ۲۷ سال بعد، به طور جداگانه سحابی را رصد کرد و آن را با عنوان مسیه ۱ یا ام۱ به فهرستِ اکنون شناخته شده‌ی خود، اجرام مسیه، افزود.

و تا دهه‌ی ۱۹۶۰ باید انتظار می‌کشیدیم تا اخترشناسان یک چشمه‌ی رادیوییِ نوسان‌کننده (تپنده) را که جایگاهش با جایگاه سحابی خرچنگ سازگار بود شناسایی کنند و سرانجام پی ببرند که این سیگنال رادیویی از یک تپ‌اختر می‌آید، گونه‌ای ستاره‌ی نوترونی (هسته‌ی فراچگال یک ستاره‌ی منفجرشده در انفجار ابرنواختری) با میدان مغناطیسی نیرومند.

برداشت هنری از یک مگنتار

ولی با وجود دلیل شناخته شده‌ی درخش‌های سحابی خرچنگ و همانندی آنها با آنچه در ام۸۱ دیده شده، اخترشناسان هنوز نمی‌دانند در کهکشان ام۸۱ چه خبر است. این اف‌آربی‌ها نخستین بار در ژانویه‌ی ۲۰۲۰ دیده شدند که از جهتِ صورت فلکی خرس بزرگ می‌آمدند.

تا به امروز، اف‌آربی‌ها بیشتر در کهکشان‌های پر از ستارگانِ جوان دیده شده‌اند ولی نمونه‌ی ام۸۱ استثنا است، زیرا شبکه‌ای از ده‌ها آنتن رادیویی با ردیابی سرچشمه‌ی این سیگنال، آن را آشکارا به یک گروهِ ستاره‌ای پیر به نام یک "خوشه‌ی کروی" رساندند.

یک نامزد برای توضیح اف‌آربی‌ها اینست که این درخش‌های تابناک از مگنتارها می‌آیند -نیرومندترین آهنرباهای کیهان و گونه‌ی دیگری از ستارگان به جامانده از ابرنواخترها. و به گفته‌ی پژوهشگران، این توضیح در جایی که ستارگان جوان رایجند منطقی است ولی پای ام۸۱ که به میان بیاید پیچیده‌تر می‌شود.

جیسون هسلز از دانشگاه آمستردام و بنیاد آسترون می‌گوید: «ما انتظار داریم که مگنتارها درخشان و تازه باشند. و قطعا با ستارگان پیر در بر گرفته نشده باشند.»«اگر چیزی که اینجا داریم نگاه می‌کنیم براستی یک مگنتار باشد، پس نمی‌تواند از انفجار یک ستاره‌ی جوان پدید آمده باشد. باید راه دیگری وجود داشته باشد.»

یک توضیح احتمالی می‌تواند این باشد که یک کوتوله‌ی سفید (هسته‌ی خنک شونده‌ی ستاره‌ای که سوختش ته کشیده) گازهای یک ستاره‌ی نگونبخت در همسایگی‌اش را به سوی خود می‌کشیده. به گمان پژوهشگران، با گذشت زمان، جرم کوتوله‌ی سفید به اندازه‌ای بالا رفته بوده که در خود رُمبیده و یک مگنتار شده است.

کهکشان مارپیچی ام۸۱ در فاصله‌ی ۱۲ میلیون سال نوری زمین

روی هم رفته، اگرچه دانشمندان درباره‌ی چیزی که این سیگنال‌های بازآینده را پدید آورده یا این که چرا تا این اندازه با یگنالی که در سحابی خرچنگ دیده شده همسان است مطمئن نیستند. آنها بر این گمانند که پاسخ چیزی نامعمول است- خواه یک مگنتار نامعمول، یک تپ‌اختر نامعمول و یا یک پدیده‌ی کیهانی دیگر.

یافته‌های این دانشمندان روز چهارشنبه (۲۳ فوریه) در دو پژوهشنامه منتشر شد: یکی به رهبری نیمو در نیچر آسترونومی و دیگری در نیچر به رهبری فرانتس کرستن از دانشگاه فناوری چالمرز و بنیاد رادیواخترشناسی هلند.


-------------------------------------------------

تلگرام، توییتر، اینستاگرام و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

 magnetar - déjà vu - galaxy - repeating fast radio burst - FRB - Crab Nebula - supernova - M81 - Crab pulsar - Kenzie Nimmo - Netherlands Institute for Radio Astronomy - University of Amsterdam - Netherlands - Chinese - star - Taurus - Venus - Japanese - British - John Bevis - French - Charles Messier - Messier objects - Messier 1 - M1 - radio - neutron star - magnetic field - constellation Ursa Major - Great Bear - globular cluster - Jason Hessels - ASTRON - white dwarf - core - Nature Astronomy - Nature - Franz Kirsten - Chalmers University of Technology

منبع: اسپیس دات کام
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

ماه در دستانت

نیاز نیست به درون تلسکوپ نگاه کنید تا ببینید رو به چه چیزی تنظیم شده.
بگذارید تصویرِ درون تلسکوپ بر روی یک سطح بزرگ بیفتد؛ این کار می‌تواند سودمند باشد زیرا در این روش، شدت نورِ چشمه‌های بسیار درخشان کاسته می‌شود.
چنین روشی برای نمونه، به هنگام رصد خورشید در زمان خورشیدگرفتگی هم کارایی دارد [من گذر ناهید در سال ۲۰۱۲ را هم با این روش رصد کردم-م]
در این تصویر که با یک بار نوردهی گرفته شده، نمای قرص بسیار درخشانِ ماهِ کامل بر روی سطح افکنده شده.
این قرص کامل ماه در فوریه بود که دو هفته پیش رخ داد و در برخی فرهنگ‌ها، به نام "ماه برف" شناخته می‌شد.
دستگاهی که چهره‌ی ماه با آن روی سطح افکنده شده تلسکوپ اصلی ۶۲ سانتیمتریِ رصدخانه‌ی سنت وران در کوه‌های آلپ فرانسه بود.
گفتنیست هرچند دیدن سرراستِ ماه کامل ساده‌تر است زیرا آنچنان درخشان نیست [که نورش چشم را بزند]، هرچند با این جزییات دیده نمی‌شود.
شانس بعدی برای رصد ماه کامل ۱۷ مارس (۲۶ اسفند) خواهد بود.


--------------------------------------------------

تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

Sun - solar eclipse - full moon - Snow Moon - Saint-Véran Observatory - French - Alps

منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

فوران آتشفشان تونگا به مزوسفر جو هم رسید


اگر ویدیو اینجا اجرا نشد می‌توانید آن را در تلگرام یا فیسبوکِ یک ستاره در هفت آسمان و یا در خود یوتیوب ببینید

در روز ۱۵ ژانویه، هنگامی که یک آتشفشان [زیردریایی] در اقیانوس آرام، نزدیک جزیره‌ی تونگا منفجر شد، دانشمندان بی‌درنگ پی بردند که با چیزی ویژه روبرو شده‌اند، ولی نمی‌دانستند چقدر ویژه. برسی تازه‌ای که روی عکس‌های ماهواره‌های زمین‌گرد انجام شده نشان می‌دهد که توده‌های این فوران سوراخی را در جو زمین، از سطح تا لایه‌ی میان‌سپهر (مزوسفر) پدید آورده است.

کریستوفر بدکا، دانشمند جوی در لنگلی ناسا که در زمینه‌ی توفان‌های بسیار شدید تخصص دارد می‌گوید: «شدت این رویداد بسیار بیشتر از هر ابر توفانی‌ای که من تاکنون بررسی کرده‌ام بوده.»

بدکا و همکارانش تصویرهای به دست آمده از دو ماهواره را به هم پیوند دادند: ماهواره‌ی جئو-۱۷ سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا و ماهواره‌ی ژاپنی هیماواری-۸، که هر دو این فوران را با بهره از دوربین‌های فروسرخی همسان ولی از دو نقطه‌ی جداگانه در مدار زمین‌آهنگ (ژئوسنکرون) مشاهده کردند. این دانشمندان به کمک ریاضی ساده‌ی هندسه‌ی استریو حساب کردند که ستون دود این فوران در بالاترین نقطه‌ی خود، به فرازای ۵۸ کیلومتری سطح زمین رسیده بوده.
بررسی به کمک هندسه‌ی استریو روی عکس‌هایی که ماهواره‌ی جئوز-۱۷ (بالا) و ماهواره‌ی هیماواری-۸ (تکنمای پایین) از فوران آتشفشان تونگا گرفته شده بودند و همچنین اندازه‌گیری بلندی ستون دود از روی درازای سایه‌ها به دانشمندان امکان داد تا فرازای کل ستون دود را اندازه بگیرند

برای همسنجی (مقایسه)، بزرگ‌ترین توده‌ی آتشفشانی شناخته شده در روزگار ماهواره‌ها تا پیش از آتشفشان تونگا، آتشفشان پیناتوبوی فیلیپین بود که در سال ۱۹۹۱ فوران کرد و خاکستر و هواپخش را تا فرازای ۳۵ کیلومتری روی فیلیپین پرتاب کرد. ستون دود آتشفشان تونگا ۱.۵ برابر بلندتر از ستون آتشفشان پیناتوبو بود.

بلندیِ بی‌اندازه‌ی ستون دود تونگا بدین معنی‌ست که می‌تواند بر پدیده‌های آب و هوایی فضا، مانند آذرخش‌های دیو، هواتاب و حتی ابرهای شب‌تاب که آنها هم در لایه‌ی میان‌سپهر پدید می‌آیند اثر بگذارد. آتشفشان تونگاه براستی چیزی  فراباور بود.

* با جستجوی برچسب "
آتشفشان  تونگا" می‌توانید نوشتارهای پیشین درباره‌ی آن را بخوانید.

--------------------------------------------------

تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

volcano - Pacific Ocean - Tonga - Earth - mesosphere - Kristopher Bedka - NASA - Langley - NOAA - GOES-17 - Japan - Himawari-8 - infrared - geosynchronous orbit - stereo geometry - Mount Pinatubo - Philippines - sprite - airglow - noctilucent cloud
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

ردهای به جا مانده از "تنوره‌های دیو" در سطح سیاره سرخ

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر

گردبادهایی کوچک به نام "تنوره‌های دیو" که در جو تنُک سیاره‌ی بهرام در چرخشند، سطح این سیاره را با نقش‌های ضربدری آراسته‌اند. رد این گردبادها را می‌توانید در این تصویر خیره‌کننده‌ی فروسرخ که فضاپیمای مدارگرد گازهای ناچیز اگزومارس گرفته ببینید.

این چشم‌انداز فریبنده یکی از تازه‌ترین عکس‌ها از سطح بهرام (مریخ) است که فضاپیمای مدارگرد گازهای ناچیز اگزومارس (تی‌جی‌او) با "سامانه‌ی تصویرگر سطحی رنگی و استریو"ی خود (کسیس، CaSSIS) گرفته. این مدارگرد بخشی از برنامه‌ی اگزومارس است که یک همکاری میان سازمان فضایی اروپا وسازمان فضایی روسیه ( روسکاسموس) است.

این تکه از سطح بهرام نزدیک دهانه‌ی هوک در بلندی‌های جنوبی این سیاره است و نمایی همانند آشفته‌زمین‌ها (مناطقی از سطح سیاره که ویژگی‌هایی مانند شکاف‌ها، تخته سنگ‌ها و دشت‌ها در هم آمیخته‌اند) دارد، هر چند که هنوز با چنین عنوانی رده‌بندی نشده است.

رشته‌های آبی‌رنگی که می‌بینید ردهایی‌ست که در اثر گذشتن گردبادهایی کوچک به نام تنوره‌های دیو که در هوای تنُک سیاره‌ی سرخ پیچ و تاب می‌خورند پدید آمده‌اند. تنوره‌های دیو زمانی رخ می‌دهند که هوای گرم از میان هوای خنک‌تر بالا می‌رود.

این تصویر پویا (gif) از پیوند نماهایی درست شده که خودروی اسپیریت از یک تنوره‌ی دیو گرفته بود. در پس‌زمینه دو تنوره‌ی دیو دیگر هم دیده می‌شود. اندازه‌ی بزرگ تر (۴.۲ مگ)

ولی این ردها واقعا آبی نیستند. رنگ‌آمیزی این تصویر به گونه‌ی ویژه‌ای آن جهانی به نظر می‌رسد؛ یک دلیلش اینست که یک تصویر فروسرخ است و دلیل دیگر این که چندین فیلتر به هم افزوده شده‌اند تا حسمندی‌شان نسبت به تغییرات کانی‌های سطح که تنوره‌های دیو آنها را بالا می‌برند و پشت سر خود به جا می‌گذارند بسیار افزایش یابد.

یکی از هدف‌های برنامه‌ی اگزومارس جستجوی نشانه‌های زندگی گذشته و اکنونِ سیاره‌ی بهرامست. برای دستیابی به این هدف، فضاپیمای تی‌جی‌او به جز عکس گرفتن از بهرام، به دنبال نشانه‌هایی از گازهایی مانند متان در جو سیاره، که می‌توانند فعالیت زیستی را نشان دهند می‌گردد و نیز، از مناطق آبدارِ سیاره هم نقشه برمی‌دارد.

--------------------------------------------------

تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

whirlwind - ExoMars - Trace Gas Orbiter - Mars - Colour and Stereo Surface Imaging System - CaSSIS - TGO - European Space Agency - Roscosmos - Russia - Hooke crater - chaotic terrain - dust devil - Red Planet - infrared - mineral - methane
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

کهکشان‌های پروانه

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر

حدود ۶۰ میلیون سال نوری دور از زمین، در صورت فلکی دوشیزه، دو کهکشان مارپیچی به نام‌های ان‌جی‌سی ۴۵۶۷ و ان‌جی‌سی ۴۵۶۸ که به دلیل ساختار بال-مانندی که پدید آورده‌اند با هم به نام کهکشان‌های پروانه شناخته می‌شوند، در آغاز درگیری و پیوستن به یکدیگرند.گفتنی‌ست به نظر می‌رسد جدایی میان هسته‌های درخشانن حدود ۲۰ هزار سال نوری باشد.

این جفت کهکشان چشم‌نواز با بازوهای مارپیچی و رگه‌های غبار و خوشه‌های ستاره‌ای‌شان، بسیار به هم نزدیکند -با جدایی حدود ۲۰ هزار سال نوری میان هسته‌های درخشانشان- ولی به نظر نمی‌رسد در اثر کشندهای گرانشی چندان دگرگون شده باشند. هرچند می‌دانیم که ابرهای مولکولی غول‌پیکرشان دارند با هم برخورد می‌کنند و به احتمال بسیار ستاره‌زایی‌های تازه به راه انداخته و خوشه‌های ستاره‌ای بزرگ پدید آورده‌اند.


برخوردهای کهکشانی در کیهان نامعمول نیستند. این رویدادها شاید به پنداشت ما خشن و فاجعه‌بار باشند، ولی در حقیقت به گونه‌ی شگفت‌انگیزی آرام و آشتی‌جویانه‌اند، مانند یک اجرای والس با شرکت ستارگان، گاز و غبار که به دست گرانش طراحی شده.

نداشته می‌شود چنین برخورد و ادغامی در سرنوشت راه شیری خودمان هم باشد زیرا اخترشناسان بر این باورند که کهکشان ما در آینده با همسایه‌مان، کهکشان زن در زنجیر (آندرومدا) به همین شیوه درگیر خواهد شد.
کهکشان‌های پروانه در نمایی گسترده‌تر- اندازه‌ی بزرگ‌تر

این تصویر با دستگاه فورس۲ (طیف‌نگار کاهنده‌ی کانون با پراکنش کم ۲، FORS2) که بر روی یکی از یگان‌های تلسکوپ بسیار بزرگ در رصدخانه‌ی جنوبی اروپا (اِسو) در رصدخانه‌ی پارانال در کوه‌های آند کشور شیلی نصب شده گرفته شده است.

فورس۲ را اغلب به دلیل چندکاره بوده و تطبیق‌پذیری باورنکردنی‌اش به نام "چاقوی سویسی" (آچار فرانسه)ی پارانال هم می‌خوانند؛ این دستگاه در حقیقت یکی از پرکاربردترین ابزارهای ماست. فورس۲ افزون بر گرفتن عکس‌هایی مانند این، می‌تواند هم‌زمان طیف ده‌ها جرم کیهانی را به دست آورد یا نور قطبیده‌ی آنها را بررسی کند.

این تصویر به عنوان بخشی از برنامه‌ی "گوهرهای کیهانی اِسو" گرفته شده، یک نوآوری پیشگامانه برای پدید آوردن عکس‌های اجرام جالب، فریبنده و یا از نظر دیداری گیرا با بهره از تلسکوپ‌های رصدخانه‌ی جنوبی اروپا، برای هدف‌های آموزشی و دسترسی همگانی است. در این برنامه، در زمان‌هایی از تلسکوپ‌های بهره گرفته می شود که آن زمان‌ها برای رصدهای علمی کاربردی ندارد. همه‌ی داده‌های گرد آمده می‌توانند برای هدف‌های علمی هم مناسب باشند و با ورود به بایگانی علمی اسو، در دسترس همه‌ی اخترشناسان قرار خواهند گرفت.

-------------------------------------------------
تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

constellation Virgo - galaxy - NGC 4567 - NGC 4568 - Butterfly Galaxies - Spiral galaxy - spiral arm - star cluste - gravitational tide - molecular cloud - core - Milky Way - FOcal Reducer and low dispersion Spectrograph 2 - FORS2 - ESO - Very Large Telescope - VLT - Paranal Observatory - Chilean Andes - Galaxy collision - waltz - star - choreograph - Milky Way - galaxy Andromeda - Swiss Army knife - spectra - polarised - Cosmic Gems programme

منبع:
ESO و apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

یک سال پس از فرود بر بهرام

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر
این تصویر از پیوند نماهایی درست شده که خودروی پرسه‌ویرنس ناسا با دوربین ناوکم خود گرفته بود و عرشه‌ی خودِ خودرو را روی سطح دهانه‌ی جیزرو در سیاره‌ی بهرام نشان می‌دهد.
این نماهای به کار رفته همگی در ۳۵۴مین سول یا روز مریخیِ ماموریت گرفته شده بودند که هم‌ارز ۱۷ فوریه‌ی ۲۰۲۲ در گاهشمار ترساییِ روی زمین بود، یک سالِ زمینی پس از فرودِ این خودرو.
پرسه‌ویرنس با ۶ چرخ و جرمی بیش از ۱۰۰۰ کیلوگرم، سنگین‌ترین خودرویی‌ست که تاکنون بر خاک بهرام فرود آمده.
این خودرو در نخستین سال کاوش‌هایش، تاکنون شش نمونه‌برداری مغزه‌ای از سنگ‌های بهرام برای برگرداندن به زمین در آینده انجام داده، به عنوان ایستگاه پایه برای اینجنیوتی، نخستین بالگرد در سیاره‌ی سرخ به کار رفته و با آزمودنِ "آزمایشگاه بهره‌برداری از چشمه‌های درون‌جای اکسیژن" (موکسی، MOXIE)، بخشی از هوای تنُک و سرشار از دی‌اکسیدکربن این سیاره را به اکسیژن تبدیل کرده است.

--------------------------------------------------
تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

شان میدهد.  Navcam - Perseverance - Jezero crater - sol - Earth - Mars - core - planet - Earth - Ingenuity - helicopter - MOXIE - Mars Oxygen In-Situ Resource Utilization Experiment - Red Planet - carbon dioxide - oxygen

منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

ناهمترازی‌ای که نظریه‌های پیدایش سیاهچاله‌ها را به چالش می‌کشد

برداشت هنری از سامانه‌ی دوتایی پرتو ایکس که دربردارنده‌ی یک سیاهچاله (نقطه‌ی کوچک در مرکز قرص برافزایشی) و ستاره‌ی همدمش است. فواره‌ای که در راستای محور چرخش سیاهچاله ات ناهمترازی شدیدی با محور مداری آن دارد

ما می‌پنداشتیم صفحه‌ی چرخش سیاهچاله‌ها با صفحه‌ی مدار آنها یکی است [محورهای چرخشی و مداری آنها همتراز است-م]. اکنون یکی از این اجرام که دستکم تا ۴۰ درجه [نسبت به مدارش] کج شده است نشان می‌دهد که شناختمان از از رفتار آنها نیاز به بازنگری دارد.

این سیاهچاله که با شیب تندی نسبت به صفحه‌ی مداری‌اش در چرخش است نشان می‌دهد که نیاز به یک بازنگری در شناختمان از کارکرد این اجرام داریم. نخستین بار رصدخانه‌ی فضایی پرتو ایکس چاندرای ناسا این سامانه را در سال ۲۰۱۸ یافته بود. ولی داده‌های نوریِ تازه‌ترِ تلسکوپ نوری نوردیک در جزایر قناری نشان می‌داد که شیوه‌ی رفتار این سیاهچاله با چشمداشت‌های اخترشناسان ناسازگارست.

[پیش از این هم درباره‌ی این سامانه خوانده بودید: * سیاهچاله‌ای کوچک با قرص برافزایشی تاب خورده]

بیشتر اجرام در فضا، از جمله سیاهچاله‌ها، در همان صفحه‌ای به دور خود می‌چرخند که به گرد اجرام همدم خود می‌گردد، چرا که معمولا این اجرام نزدیک به هم از یک ابرِ گاز و غبار ساخته شده‌اند اگر جرمی نسبت به مدارش کج شده باشد، می‌تواند نشانگر این باشد که چیزی نامعمول در زمان پیدایش آن یا در تاریخش رخ داده بوده.

اکنون یوری پوتانن، اخترشناس دانشگاه تورکو در فنلاند به همراه همکارانش پی برده‌اند که یک سیاهچاله در فاصله‌ی حدود ۱۰ هزار سال نوری زمین به اندازه‌ی دستکم ۴۰ درجه نسبت به صفحه‌ای که با همدم دوتایی‌اش در آن می‌گردند کج شده؛ این همدم، یک  ستاره با جرمی حدود نصف خورشید است.

این سیاهچاله با نام "مکسی جی۱۸۲۰-۰۷۰" سیگنال کم‌جانی از نور قطبیده می‌گسیلد که پژوهشگران با بهره از آن، صفحه‌ی مداری‌اش را به دست آوردند. آنها با بهره از جهتگیری فواره‌های تابشی سیاهچاله و به کمک یک قطبش‌سنجِ نوریِ بسیار دقیق، کمینه‌ی کجی (انحراف) سیاهچاله را اندازه گرفتند. پوتانن می‌گوید: «تنها توضیحی که یافتیم اینست که چرخش [محوریِ] سیاهچاله و چرخش مداری آن با یکدیگر ناهم‌ترازند.»

این کجی می‌تواند دیدنِ سیگنال‌های شگفت‌انگیزی را که از سیاهچاله‌ها می‌آیند و به نام "نوسان‌های دوره‌ای‌وش" (OPOها) شناخته می‌شوند توضیح دهد. اوپی‌اوها اوج‌هایی در شدتِ برخی از بسامدهای ویژه هستند. یک مدل پرطرفدار می‌گوید این سیگنال‌ها دستاوردِ ناهمترازی چرخش‌ه و مدارها هستند، مانندِ مکی جی۱۸۲۰+۰۷۰ که آن هم سیگنال‌های اوپی‌آو می‌گسیلد.

پوتانن می‌گوید گرچه دقیقا روشن نیست که این سیاهچاله چگونه چنین کجی‌ای پیدا کرده، ولی می‌تواند از ناپایداری‌هایی باشد که هنگام انفجار ابرنواختری‌ای که آن را پدید آورده بوده رخ داده بوده: «اگر رمبش [رمبش ستاره که به انفجار ابرنواختری می‌انجامد-م] نامتقارن باشد، یک لگد پدید می‌آید، یعنی یک تکانه، برای نمونه با نوترینوهایی که در یک جهت بیشتر از جمهت دیگر پرتاب می‌شوند.»

نویسندگان این پژوهش می‌گویند ممکن نیست که این ناهمترازی در گام‌های دیرتر [پس از ابرنواختر] پدید آمده باشند، چون برافزایش مواد میان دو جرم در یک سامانه‌ی دوتایی و نیروهای گرانشی میان آنها "همیشه محورها را به همتراز شدن نزدیک‌تر می‌کند."

اخترشناسان اغلب به هنگام سنجش جرم و اسپینِ سیاهچاله‌ها از روی رصدها فرض را بر این می‌گیرند که صفحه‌ی مداری و محور چرخش آنها همتراز است. ولی اگر [بر پایه‌ی این یافته‌ی تازه] این پنداشت معتبر نباشد، پس این سنجش‌ها[ی مدار و اسپین سیاهچاله‌ها] هم نادرست خواهد بود.

فردیناند پاتات از رصدخانه‌ی جنوبی اروپا می‌گوید: «اگر این کجی ۴۰ درجه یا حتی بیشتر باشد، نتایجی که به دست می‌آید می‌توانند به کلی یا به اندازه‌ی چشمگیری نادرست باشند.»

پژوهشنامه‌ی این دانشمندان در شماره‌ی پنجشنبه، ۲۴ فوریه در نشریه‌ی ساینس منتشر شد.

-------------------------------------------------

تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky

واژه‌نامه:

black hole - plane - Juri Poutanen - University of Turku - Finland - Earth - binary - star - sun - MAXI J1820+070 - polarised - orbital plane - jet - orbital spin - frequency - asymmetric collapse, - momentum - neutrino - spin axis - quasi-periodic oscillation - QPO - Ferdinando Patat - European Southern Observatory - Science

منبع: اسپیس دات کام و نیوساینتیست
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان

Blogger template 'Browniac' by Ourblogtemplates.com 2008

بالای صفحه