یک ستاره در هفت آسمان: ابرهای تکشاخ

به نظر می‌رسد سحابی‌های بازتابی آبی‌فام این پهنه‌ی پُرغبار را انباشته‌اند.
این نمای تلسکوپیِ پُروضوح گستره‌ای بیش از ۱ درجه از آسمان را در راستای صورت فلکی کم‌نور ولی خیال‌انگیز تکشاخ می‌پوشاند.
در سمت چپ ابر آبی‌فام آی‌سی ۴۴۷ را می‌بینیم و پایین، سمت راست هم ابر آبی‌فام دیگری به نام آی‌سی ۴۴۶ را.
در دل آی‌سی ۴۴۷ ستارگانی بزرگ، آبی‌فام و بسیار داغ‌تر از خورشید لانه دارند که بازتاب نورشان از روی غبارهای کیهانی که خودشان مواد ستاره‌ای هستند، سحابی‌های بازتابی آبی‌فام پدید آورده.
مشاهدات نشان می‌دهند که آی‌سی ۴۴۶ هم یک جرم ستاره‌ای جوان را در دلش دارد، یک ستاره‌ی بزرگ که هنوز در نخستین گام‌های فرگشت خود به سر می‌برد.
رشته‌ی بلند و تیره‌ای از غبار و گاز مولکولی به درازای ۱۵ سال نوری هم این دو منطقه‌ی ستاره‌زا را به هم پیوند داده.
این ابرها همگی درون مجموعه ابر مولکولی "تکشاخ آر۱"، در فاصله‌ی حدود ۲۵۰۰ سال نوری زمین جای دارند.