یک ستاره در هفت آسمان: یک سیاهی به سوی ایستگاه می‌آید!

این چیست که دارد به این سو می‌آید؟

فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی در سال ۲۰۱۰، نخست این ناشناس را در دوردست دیدند. به زودی بزرگ‌تر شد و در برابر زمینه‌ی روشن افق، یک پیکره‌ی تیره‌ی سایه‌نما ساخت. نزدیک‌تر که آمد، نمای یک فضاپیما را پیدا کرد.
سرانجام این سیاهی ناشناس خود را کاملا نمایان کرد و همه دریافتند که شاتل فضایی اندیور است. اندکی بعد نیز چنان که انتظار می‌رفت، در کنار ایستگاه مدارگرد فضایی پهلو گرفت.
در این تصویر شاتل فضایی اندیوور را که به سوی ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌آمد، نزدیک افق زمین می‌بینیم، افقی که چندین لایه‌ی هوای زمین در آن نمایان است.
لایه‌ی میان‌سپهر (مزوسفر) با رنگ آبی‌اش درست پشت شاتل دیده می‌شود. لایه‌ی سفیدرنگ لایه‌ی پوش‌سپهر (استراتوسفر) است و لایه‌ی نارنجی هم لایه‌ی وَردسپهر (تروپوسفر).
این لایه‌های نازک که پهنایشان با هم، کمتر از ۲ درصد شعاع زمین است، از راه های بسیارری پشتیبان ما هستند، از جمله با فراهم آوردن اکسیژن برای نفس کشیده و ساختن سدی در برابر پرتوهای زیانبار فضا.