درباره دُم سدیمی تیر بیشتر بدانید
در روز یکم ماه می، دُم سدیمی و دنباله‌دارمانندِ سیاره‌ی تیر (عطارد) به بیشینه‌ی درخشش برای این مدار به گرد خورشید رسید. سباستین ولتمر آن را در آسمان لاپالمای جزایر قناری به تصویر کشید.
وی می‌گوید: «می‌توانید حتی ساختارهای بسیار کوچک را هم در این دُم که بیش از ۲۴ میلیون کیلومتر درازا دارد ببینید.»
چه چیزی این دم را در روز ۱ می به چنین درخششی انداخته بود؟ پژوهشگران می‌گویند دم تیر هنگامی که این سیاره ۱۶ روز پیش و پس از رسیدن به نقطه‌ی پیراهور (حضیض) مدارش است به بیشینه‌ی درخشش می‌رسد (پیراهور یا حضیض نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدار یک جرم به گرد خورشید است). روز ۱ می ۱۶مین روز پس از پیراهور بود.
ولی این واقعا پاسخ پرسش ما نیست. بقیه‌ی داستان اینجاست: دُم تیر سرشار از سدیم است، عنصری که با برخورد باد خورشیدی و ریزشهاب‌واره‌ها از سطح سیاره کَنده می‌شود. سدیم نور زرد خورشید را می‌پراکند. از قضا، خورشید دارای یک کمبود نور، دقیقا در طول موج‌های زردی‌ست که سدیم بهترین پراکنش را در آنها انجام می‌دهد.
نگاهی به طیف نور خورشید بیندازید و به خط‌های درآشامی یا جذبیِ تیره‌ی سدیم (خط‌های فرانهوفر) توجه کنید. دُم سیاره‌ی تیر تنها زمانی "روشن می‌شود" که این خط‌های تیره به طور کامل دستخوش جابجایی دوپلری می‌شوند. و این زمانی رخ می‌دهد که تیر + و- روز از پیراهورش فاصله دارد.
 |
| خط‌های درآشامی یا جذبیِ تیره‌ی سدیم در طیف نور خورشید |
این ویدیو را هم ببینید:
اگر ویدیو اینجا اجرا نشد می‌توانید آن را در توییتر و یا فیسبوک تلگرام ببینید
--------------------------------------------------
تلگرام، توییتر و فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
facebook.com/1star7sky
واژه‌نامه:
منبع: اسپیس‌ودر
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر