یک ستاره در هفت آسمان: دهانه دیکینسون در ناهید

برداشت هنری از فرود کاوشگر داوینچی
در جو سیاره‌ی ناهید- تصویر بزرگ‌تر

اینجا تصویری را می‌بینیم که فضاپیمای ماژلان در سال ۱۹۹۶ گرفته بود و دهانه‌ی برخوردی دیکینسون در شمال خاور منطقه‌ی آتالانتا روی سیاره‌ی ناهید را نشان می‌دهد. پهنای پایه‌ی این تصویر حدود ۱۸۵ کیلومتر و ۶۹ کیلومتر در قطر است.

دهانه‌ی دیکینسون دهانه‌ی پیچیده‌ایست و ویژگی‌اش داشتن یک حلقه‌ی مرکزی ناکامل است با بستری انباشته از مواد تیره‌ی راداری و روشنِ راداری.

پرتابه‌های ناهموار با بافت خشن دور تا دور دهانه به جز سمت باختر کشیده شده‌اند. نبودِ پرتابه‌ای در این سمت می‌تواند نشانگر این باشد که جرمِ برخوردگری که دهانه را پدید آورده، در مسیری کج و مایل از سمت باختر به سطح کوبیده شده بوده.

رشته‌های گسترده‌ی روشن راداری که از دیواره‌های خاوری دهانه سرچشمه گرفته‌اند می‌توانند نمایانگر حجم‌های بزرگی از گدازه‌ی برخوردی باشند، یا شاید هم دستاوردِ مواد آتشفشانی‌ای باشند که در زمان رویداد برخوردی، از زیر سطح آزاد شده بودند.

فضاپیمای ماژلان نخستین فضاپیمای سیاره‌ای بود که از یک شاتل فضایی پرتاب شد. اکنون سازمان ناسا سرگرم برنامه‌ریزی برای ماموریتی از آن هم ماجراجویانه‌تر است: ماموریت داوینچی؛ نخستین ماموریت با بهره از فضاپیما و یک کاوگر فرودگر.

برنامه‌ی کنونی اینست که داوینچی در ژوئن ۲۰۲۹ راهی ناهید شده و کاوشگرش در ژوئن ۲۰۳۱ وارد هوای این سیاره شود.