یک ستاره در هفت آسمان: طلوع نیمتابی ماه

این ماه ورودی تماشایی داشت.
طلوع ماه به طور معمول پدیده‌ای آرامش بخش و دل‌انگیزست.
این بزرگ‌ترین همدم مداری زمین می‌تواند تا پیش از آن که کاملا بالای افق دیدار شود، تا چند دقیقه خود را به نسبت پنهان کند.
حدود یک هفته پیش، این ماه با وجود آن که تنها نیمی از چهر‌ه‌اش از آفتاب روشن بود، با طلوعش نمایشی دیدنی به راه انداخت، دستکم از این جایگاه، در لیمفیورد، نیکوبین مورس در دانمارک.
چرا؟ چون ماه در آنجا از میان ابرهای پراکنده‌ی نزدیک افق بالا آمد و چنانچه در این نما که تنها با یک بار نوردهی گرفته شده می‌بینیم، نور مهتاب با بیرون زدن از شکاف‌های این ابرها، آنچه را که به نام پرتوهای نیمتابی یا شفقی خوانده می‌شوند پدید آورد.
این پرتوها اگر از میان ابرهای نزدیک افق آغاز شوند، می‌توانند مانند بادبزن زیبایی در آسمان پراکنده شوند و حتی می‌توانند در آن سمت آسمان همگرا شوند.
در پس‌زمینه‌ی این چشم‌انداز، بسیار دورتر از ماه، ستارگان کهکشان راه شیری خودمان را می‌بینیم و بالا، سمت چپ هم بزرگ‌ترین همدم مداری کهکشانمان، کهکشان زن در زنجیر (آندرومدا) را.